Column Tijs van den Brink: Israël én Nederland, 1 jaar na 7 oktober

Israël dat onkwetsbaar leek, bleek zo kwetsbaar als wat.

De grootste moord op joden sinds de Tweede Wereldoorlog heeft grote invloed gehad op het jaar dat volgde. Israël zwoer en nam wraak: vele duizenden Hamas-strijders lieten het leven – nog meer beklagenswaardige Palestijnse burgers helaas ook. Na Hamas meende ook Hezbollah vanuit Libanon te moeten aanvallen, in het noorden van Israël – en ook daar sloeg Israël terug. Op het moment dat ik deze column schrijf heeft ook Iran zich actief gemeld aan het militaire anti-Israëlfront.

In ons eigen land maakt de oorlog veel los. Op stations worden pro-Palestijnse sit-ins gehouden. In de straten van de grote steden waren demonstraties te zien waar steun aan de Palestijnen in diverse toonaarden werd uitgesproken. Universiteiten werden bezet (en gesloopt) door pro-Palestijnse studenten.

Ondertussen maakt de joodse gemeenschap in ons land zich begrijpelijkerwijs grote zorgen. Het blijkt voor veel mensen ontzettend moeilijk om hun woede over het vernietigende handelen van de Israëlische regering in reactie op 7 oktober, niet te projecteren op joodse mensen, instellingen en objecten in ons land.

Het aantal antisemitische incidenten explodeerde. De opening van het Holocaust-museum (!) werd verstoord door pro-Palestijnse protesten. Bij een pro-Palestijnse demonstratie werd het beeld van Anne Frank in Amsterdam voor de veiligheid aan het oog onttrokken. De politie in Amsterdam adviseerde deelnemers aan een pro-Israëlische demonstratie om Israëlische vlaggen niet zichtbaar bij zich te dragen. En alsof het allemaal niet genoeg was, bleek deze week dat niet alle agenten bereid zijn joodse gebouwen te bewaken.

Het leidt ertoe dat veel joden zich afvragen of Nederland nog een veilige plek is voor hen. Dat is een afschuwelijke werkelijkheid. De leiders van Hamas die de pogrom op 7 oktober beraamden kunnen tevreden zijn: de Palestijnse zaak staat weer hoog op de internationale agenda, de jodenhaat blijkt op veel plekken in Nederland en Europa eenvoudig aan te boren.

Onze invloed op het conflict in het Midden-Oosten is minimaal. Waar we wel invloed op hebben is de vrede in ons eigen land. Die bevorderen we door mee te leven met joden én Palestijnen, door antisemitisme intensief te bestrijden,  door met elkaar (joden, moslims, christenen, niet-gelovigen) in gesprek te blijven.

En dan maar hopen en bidden dat we er op 7 oktober 2025 er iets optimistischer bij kunnen zitten.

Tijs