Column Theoloog der Nederlanden Arnold Huijgen: ‘Scheuren doet pijn’
vandaag · 09:05| Leestijd:3 min
Update: vandaag · 10:05
Protestantse kerken staan erom bekend dat ze vaak scheuren. Toch zijn 'mijn' Christelijke Gereformeerde Kerken al ruim 130 jaar bij elkaar. In die tijd gingen de plaatselijke gebruiken hoe langer hoe meer uit elkaar lopen. In de ene kerk zingt de gemeente uitsluitend onder begeleiding van het orgel psalmen op hele noten, bij een ander neemt de band het voortouw. De ene predikant loopt ook doordeweeks in het zwart, de andere draagt ook op de preekstoel casual kleding. Maar we hielden elkaar in die verscheidenheid vast.
Tot nu dus. Een groep van ruim dertig kerken heeft besloten zich af te scheuren van het geheel, en nog eens dertig overwegen daarin mee te gaan. De reden? De vraag of vrouwen mogen dienen als diaken of ouderling, en de vraag of homoseksuelen die in een relatie samenleven, aan de avondmaalstafel welkom zijn. Sommige kerken hebben tegen de regels in vrouwen als ouderling bevestigd en stellen de avondmaalstafel open voor samenlevende homoseksuelen. En dat was niet de afspraak, dus nu willen andere kerken niet meer met hen verder.
"Wat 130 jaar samen is gegroeid, ontvlecht je niet eventjes. Dat wordt lelijk en pijnlijk."
Nu houd ik erg van 'afspraak is afspraak', maar je hoeft er de kerk nog niet om te scheuren. Geduld is beter. Vooral omdat alle orthodoxe kerken wereldwijd met deze vragen worstelen - ook de anglicaanse kerken wereldwijd zijn bezig erom te scheuren. Dat is me te haastig, net zo goed als het te haastig is om met elke culturele mode mee te doen. Maar kerken zijn net zo’n beetje begonnen na te denken over de impact van de emancipatie van vrouwen en over de rol van homoseksuelen. Dat vraagt met elkaar de Bijbel bestuderen, te bidden, en te luisteren naar elkaar.
Het begint bij vertrouwen dat die ander geen loopje neemt met de Bijbel. Dat hij niet zomaar besluiten die je samen hebt genomen naast zich neerlegt. En hoe ongemakkelijk het ook wordt, het samen volhouden.
Dat lijkt een beetje erg idealistisch. Wie kan zo veel geduld opbrengen? Als we eens beginnen bij het geduld dat Jezus Christus met ons mensen heeft, zou dat de bron kunnen zijn voor extra geduld met anderen. Het is in ieder geval beter dan scheuren. Dat gaat namelijk nooit netjes, maar altijd lelijk. Wat 130 jaar samen is gegroeid, ontvlecht je niet eventjes. Dat wordt lelijk en pijnlijk. Zelfs het begin ervan doet al zeer.
Arnold Huijgen is Theoloog der Nederlanden en columnist van DIT.
- Arnold Huijgen is de nieuwe Theoloog der Nederlanden: 'Ik wil de Rooms-Katholieke Kerk en het protestantisme verbinden'
Arnold Huijgen is de nieuwe Theoloog der Nederlanden: 'Ik wil de Rooms-Katholieke Kerk en het protestantisme verbinden'
