Maak van onze ik-cultuur een wij-cultuur, zegt ggz-medewerker Hans

In Oost-Groningen vertelt Slootman over de uitdagingen die hij tegenkomt. Het raakt hem diep. Zo sprak hij onlangs een jongedame van twintig die al veertig weken wacht op behandeling voor persoonlijkheidsproblematiek. “Ze was suïcidaal en zat thuis. Je hebt dan een gesprek, maar je kunt die wachtlijst niet verkorten. Dat is een zwaar dilemma.”

Slootman ervaart hoge werkdruk. “Ik wil beschikbaar, betrouwbaar en betekenisvol zijn. Soms neem ik na zes uur 's avonds nog de telefoon op. Dat voelt beter dan denken: het gaat allemaal niet goed.”

000

scherm sluiten

000

Hans

Medewerker ggz

"Soms neem ik na zes uur 's avonds nog de telefoon op. Dat voelt beter dan denken: het gaat allemaal niet goed.”

000

Op de vraag of psychische problemen vaker ‘aan de keukentafel’ opgelost moeten worden, reageert Hans kritisch. “We hebben een ik-cultuur. Als we daar een wij-cultuur van maken, zou dat goed zijn. Maar je lost daar geen ernstige problematiek mee op. Trauma’s verdienen ook behandeling.”

Zijn boodschap is helder: “Hulp mag. Je hoeft het niet alleen te doen.”

Moeten psychische problemen weer 'aan de keukentafel' worden opgelost?

De psychische zorg in Nederland is compleet vastgelopen. Er is sprake van geldgebrek en personeelstekort. Door de lange wachtlijsten neemt de wanhoop alleen maar verder toe. Het moet anders. Maar hoe? Zouden we psychische problemen niet gewoon weer met elkaar aan de keukentafel moeten oplossen? In Dit is de Kwestie (EO) gaat Margje Fikse verder over dit onderwerp in gesprek met experts en ervaringsdeskundigen.

• Kunnen psychische problemen ook thuis worden opgelost? ‘Mensen hoeven niet direct naar de ggz’

  Kunnen psychische problemen ook thuis worden opgelost? ‘Mensen hoeven niet direct naar de ggz’