Sietske heeft acht pleeg­kin­de­ren in huis: 'Jij krijgt een kind thuis, maar er is ook een ouder die verdriet heeft'

"Mijn man en ik hadden geen verwachtingen bij het pleegouderschap, omdat we er per ongeluk in zijn gerold, zo’n 25 jaar geleden", vertelt Sietske (60). "Onze buurjongen had hulp nodig, dus namen we hem een week in huis. Maar die week, werden zeven maanden."

"Onze buurjongen was toen dertien jaar; een echte puber. Onze eigen kinderen zaten nog op de basisschool, dus we hadden geen ervaring met een puber in huis. En hij spookte ook echt van alles uit, waaronder stelen uit de sportkantine. We kregen te maken met politie en justitie. We werden meteen met onze neus op de feiten gedrukt: dit kan het betekenen om pleegouders te zijn."

Gesloopt

Als er na zeven maanden een permanente woonplek voor Sietskes buurjongen is gevonden, besluiten Sietske en haar man Fred dat pleegzorg niets voor hen is. "We hadden een ongelooflijk heftige periode achter de rug omdat onze buurjongen veel problemen had. We voelden ons gesloopt en dachten: dit doen we niet nog een keer."

Maar in het halfjaar dat volgt, merkt Sietske dat ze de hectiek en reuring van eerder mist. Samen met Fred gaat ze naar een informatieavond en schrijven ze zich in voor de officiële pleegzorg. Ze beginnen met crisiszorg, waarbij een kind binnen een paar uur of een paar dagen voor korte termijn wordt opgevangen, maar vangen later ook kinderen op voor de lange termijn.

In de valkuil getrapt

"Ik besefte dat we met onze buurjongen in de valkuil waren getrapt de lat voor onszelf te hoog te leggen. We wilden alles méér dan goed doen, en onze buurjongen perfect laten ontwikkelen. Als hij in aanraking kwam met de politie, namen we ons dat als pleegouders enorm kwalijk. Maar dat is niet terecht. Het is helemaal niet mogelijk om de hele opvoeding van een kind in een pleeggezin opnieuw te doen."

Het inzicht dat je soms moet accepteren dat een situatie is zoals die is, helpt Sietske. "Het is niet goed om hetzelfde van je pleegkinderen te verwachten als van je eigen kinderen, omdat die een heel andere achtergrond hebben. Het hielp me om niet te veel verwachtingen te hebben van een pleegkind. Dus ik liet los dat het een bepaald schoolniveau moest halen, of dat het tafelmanieren moest hebben. Als je die verwachtingen loslaat, en je investeert in hoe je het graag zou willen, dan ben je blij met ieder stapje in die richting."

Ieder een eigen aanpak

In 25 jaar tijd hebben Sietske en Fred 36 pleegkinderen in huis gehad. Op dit moment hebben ze vijf vaste pleegkinderen en drie crisisplekken. "Geen casus is te zwaar voor ons, we zeggen tegen ieder kind waar plek voor is: de deur staat voor je open. Het is belangrijk om bij ieder kind te beseffen dat je helemaal opnieuw begint. Ervaringen met andere kinderen in het verleden kunnen wellicht helpen, maar ieder kind is anders en heeft een eigen aanpak nodig."

Met zoveel pleegkinderen in huis, is het Sietskes fulltimebaan om voor hen te zorgen. "Vroeger had ik wel een betaalde baan, maar dat kan nu niet meer. Mijn week zit vol met afspraken bij de orthodontist, zwemlessen, fysiotherapie, gesprekken bij de jeugdbeschermer, schoolgesprekken en ga zo maar door."

Zingen onder de douche

Sietske haalt veel voldoening uit haar rol als pleegmoeder. "We hebben jongens in huis die het best lastig hebben of hebben gehad. Als ze het in ons gezin goed doen, geeft dat veel voldoening. Mijn hart maakt een sprongetje als ik een kind dat het lastig heeft gehad, in de douche hoor zingen. Te weten dat hij zich even gelukkig voelt, daar doe ik het voor."

Dat er ook lastige periodes zijn, beaamt Sietske. "Het moeilijkste aan pleegouder zijn, is dat mijn pleegkinderen me ’s nachts wel eens wakker houden omdat ze bang zijn, of omdat ik me zorgen om hen maak. Ik vind het ook lastig dat het vaak onduidelijk is hoelang een kind bij ons blijft. Dat is niet fijn voor het kind."

Sietske Broekhuis

Pleegmoeder van acht

"Ik begrijp de boosheid die ouders voelen"

Verplaats je in de ouder

Voor Sietske is het van essentieel belang dat er – zolang de veiligheid van het kind gewaarborgd is – altijd contact blijft tussen de biologische ouders en hun kind. "Zelf heb ik ook contact met die ouders, al is dat vaak geen gezellig contact. Je hebt dan een gladde rug nodig, maar ook begrip voor hun situatie. Ik begrijp de boosheid die ouders voelen, en bedenk me dat ik zelf ook woest zou zijn als mijn kind van me werd weggenomen."

Aan toekomstige pleegouders wil Sietske dan ook meegeven dat het belangrijk is je ervan bewust te zijn dat het kind uit een ellendige situatie komt. "Jij krijgt een kind thuis, maar er is ook een ouder die verdriet heeft."

Rapporteren en praten

Wat goed is voor het kind, staat voor Sietske altijd voorop. "Ik denk dat menig jeugdbeschermer mij best vervelend vindt. Discussies ga ik niet uit de weg. Ik zal altijd opkomen voor de jongens, en kan er keihard instaan."

"Waar ik in het systeem van pleegzorg tegenaanloop, is de bureaucratie. Er gaat zoveel tijd naar het rapporteren over de kinderen, en de kinderen zelf moeten zoveel gesprekken voeren met allerlei mensen. De jongens bij mij thuis zitten daar niet op te wachten en willen gewoon kind zijn. Wat mijns inziens wel goed zou zijn, is als jeugdbeschermers onderling wat vaker meekijken met elkaars casussen, zodat situaties met een frisse blik worden bekeken."

Taak van iedereen

Maar uiteindelijk is niet alleen de officiële jeugdzorg verantwoordelijk voor het welzijn van een kind. "Als de buurvrouw een kind ziet dat continu blauwe plekken heeft, dan heeft zij toch ook de plicht om in te grijpen? Of de school? We hebben allemaal een verantwoordelijkheid. Als er een kind bij jou om hulp vraagt, dan heb je de taak om dat kind te helpen. Die taak hebben we allemaal."

Pleeggezin van Jan Steen

Toch moet het jeugdzorgsysteem in de media veel klappen opvangen. Het zette Sietske ertoe aan om pleegzorg in een positief daglicht te zetten. Vier jaar geleden startte ze een Instagramaccount – pleegezin van Jan Steen – waarmee ze eerlijke verhalen deelt over haar ervaringen als pleegouder.

"Ik hoop dat meer mensen pleegouder willen worden en blijven. Het gebeurt nu vaak dat pleegouders na één of twee crisissituaties de handdoek in de ring gooien omdat het zo heftig was. Er is meer ondersteuning nodig voor pleegouders, zodat zij het volhouden. Het zou fijn zijn als er voorzieningen komen voor pleegouders die even op adem moeten komen. Daar zou meer geld naartoe moeten. Want als pleegouders het langer volhouden, hoeven kinderen minder vaak door te stromen naar nieuwe gezinnen. En dat is beter voor het kind."

Bekijk Dit is de Kwestie (EO) terug

Wel of geen pleegzorg? In Dit is de Kwestie (EO) gaat presentator Johan Eikelboom verder over dit onderwerp in gesprek. Hij spreekt onder meer met pleegouders en pleegkinderen. Bekijk de uitzending hieronder, of stream hem via NPO Start.

• Wel of geen pleegkind in huis? 'Ik haal zoveel uit een kind dat lacht'

  Wel of geen pleegkind in huis? 'Ik haal zoveel uit een kind dat lacht'

Op DIT.EO gingen we eerder over dit onderwerp in gesprek.

• Tweede Kamer eist verbetering pleegzorg: 'Ik ben woedend, ik hoop dat we een beetje politiek lef kunnen tonen'

  Tweede Kamer eist verbetering pleegzorg: 'Ik ben woedend, ik hoop dat we een beetje politiek lef kunnen tonen'

• Zou jij geschikt zijn als pleegouder? Doe de test!

  Zou jij geschikt zijn als pleegouder? Doe de test!

• Geld verdienen aan pleegzorg? 'Dan kan je beter gaan vakkenvullen'

  Geld verdienen aan pleegzorg? 'Dan kan je beter gaan vakkenvullen'