Gerard (76) verloor alles in de gevangenis, maar kreeg een tweede kans: 'Ik heb geen wrok meer'

In de serie 'Kersthelden' volgen we bijzondere Nederlanders die, vaak ondanks hun eigen uitdagingen, klaarstaan voor de mensen om hen heen ook tijdens de feestdagen.

Het huis van Gerard (76) ademt kerst. Takken met lichtjes kronkelen langs de muur. Er staat een kerstdorpje en er staan kerstpantoffels onder de bank. Het huis aankleden zit bij Gerard in het bloed. “Ik zat al sinds mijn zestiende in de woondecoratie,” zegt hij met een glimlach.

'Ik raakte alles kwijt'

Gerard was jarenlang een succesvol ondernemer in woninginrichting. "Op het hoogtepunt had ik honderd man in dienst", vertelt hij. Hij werkte soms wel negentig uur per week. Tot een langslepend conflict alles veranderde. Een poging tot brandstichting in zijn bedrijfspand werd vastgelegd op camerabeelden. "Ik ben de enige die te zien is op die beelden", vertelt Gerard. "Dus ik ben veroordeeld." Hij raakte alles kwijt: zijn bedrijf, huis en pensioen. Zijn huwelijk strandde en de band met zijn kinderen werd ingewikkeld.

Van ondernemer naar gevangene: het contrast kon bijna niet groter. “Ik moest leren accepteren dat ik binnen zat", zegt Gerard. "Ik heb mijn hele leven zelf beslissingen genomen, nu werd alles voor me besloten." In de gevangenis kreeg Gerard een tia. "Ik zat in een rolstoel, halfzijdig verlamd. Ik heb even gedacht: ik maak er een einde aan."

Gerard

Ex-gedetineerde

"Ik ben zachter geworden, minder egoïstisch. De scherpe kantjes zijn eraf."

Zachte kant

Gerard dacht in die tijd veel na over zijn leven. "Ik was vroeger best egoïstisch. Als ik iets in mijn kop had, moest het gewoon gebeuren, klaar," vertelt hij. "Dat gaf problemen en het was af en toe moeilijk voor mijn omgeving." In de gevangenis ging hij in gesprek met vrijwilligers van Gevangenenzorg Nederland. “Daar leerde ik het achterste van mijn tong te laten zien. Dat was moeilijk, maar het heeft me goed gedaan. De gesprekken hebben mij veranderd: ik ben zachter geworden, minder egoïstisch. De scherpe kantjes zijn eraf."

Gerard besloot een knop om te zetten. Hij probeert het beste te maken van zijn tijd in de gevangenis. Zo ging hij aan de slag in de gevangeniswinkel.

Gerard

Ex-gedetineerde

"Met de kerk heb ik niks meer, maar als ik een bloem zie, dan denk ik: dat heeft God mooi gemaakt."

Een nieuw begin

Toen Gerard weer een stap in de maatschappij zette, werd hij opgevangen door de christelijke stichting Neemias. Hij noemt de mensen die hem daar begleidde nu 'vrienden'. En hen niet alleen, want vlak na zijn vrijlating kwam Gerard in contact met Hessel, vrijwilliger voor Gevangenenzorg. "Het klikte meteen", zegt Gerard. Er verschijnt een twinkeling in zijn ogen. De twee spraken over van alles: vakanties, werk én het geloof. “Door Hessel heb ik het geloof weer opgepakt. Met de kerk heb ik niks meer, maar als ik buiten een bloem zie, dan denk ik: dat heeft God mooi gemaakt. Mijn geloof is nooit weggeweest, maar als alles wegvalt word je aan het denken gezet."

Gerard woont nu vlakbij zijn ex-vrouw met wie hij weer samen optrekt. "Ik heb enorm veel geluk gehad, want ben na mijn vrijlating goed opgevangen", zegt hij. Hij heeft zich om laten scholen en werkt drie à vier dagen per week als taxichauffeur. "Elke dag zitten er andere mensen in de auto. Soms vrolijk, soms chagrijnig. Ik zeg altijd maar: de zon schijnt altijd, al zit hij achter de wolken. Dat breekt het ijs en dan heb je meestal een leuke rit."

Schilderijen vol verhalen

Zijn vrije tijd vult Gerard met schilderen. Aan de muren van zijn woonkamer hangen schilderijen in aardetinten en goud. "Elk schilderij vertelt iets van mijn leven. Het donkerste werk heet 'Chaos'. Dat heb ik ooit aan Hessel gegeven." De schilderijen die nu aan de muur hangen zijn rustiger. "Het zijn uitingen van hoe ik me op dat moment voel. Ik maak in een kwartier een schilderij. Het helpt me dingen te verwerken."

Waar de feestdagen voor veel mensen een moment zijn om terug te kijken, richt Gerard zijn blik naar voren. Met zijn 76 jaar voelt hij dat het leven eindig is. "Iedereen weet één ding zeker: dat hij doodgaat. Daar ben ik niet bang voor." Hij heeft zelfs zijn uitvaart al geregeld, inclusief een schilderij voor op zijn graf, waarin hij aarde heeft verwerkt van alle plekken waar hij heeft gewoond. "Dat schilderij vertelt mijn verhaal. Het is mijn manier om te laten zien: dit was mijn leven", licht hij toe. Door dit soort dingen zelf te regelen, voelt Gerard dat hij weer grip heeft op zijn leven. Het geeft hem rust. "Ik heb geen wrok meer, dat is ook een soort vergeving. Ik leef frank en vrij."

Dit maakten we ook

• Ivo leeft met extreme huidpijn: 'Alsof er constant heet frituurvet over me heen komt'

  Ivo leeft met extreme huidpijn: 'Alsof er constant heet frituurvet over me heen komt'