Kun je je kind opdringen om die ene oom of tante een kus te geven?
25 juli 2024 · 11:00| Leestijd: 4 min
Update: 7 augustus 2024 · 09:47
In dit artikel aan het woord
"Als je je kinderen hiertoe dwingt, ben je grensoverschrijdend bezig."
"Het is heel belangrijk om de grenzen van kinderen te respecteren."
"Ik kan me nog herinneren hoe vies mijn oom rook."
In het kort
Dat ene familielid een kus of knuffel geven, simpelweg omdat je ouders dat willen. Misschien moest jij dat vroeger ook. Is het eigenlijk oké om hier op aan te dringen bij je kind?
Wat denk jij?
Vind jij het oké om aan te dringen bij een kind om dat ene familielid een kus te geven?
Aantal reacties: 0
Samenvatting van DIT artikel
Kinderen dwingen om een familielid een kus of knuffel te geven is een slecht idee, zeggen experts. Vroeger was dit normaal, maar tegenwoordig wordt het afgeraden. Pedagoog Marina van der Wal stelt dat dit grensoverschrijdend gedrag is en kinderen leert hun eigen grenzen niet te respecteren, wat later problemen kan geven.
Opvoedkundige Heleen de Hertog benadrukt dat de gevoelens van kinderen serieus genomen moeten worden. In plaats van dwingen, kunnen ouders kinderen opties geven, zoals een knuffel, luchtkus of zwaai. Dit leert kinderen op hun eigen gevoel te vertrouwen en hun grenzen te bewaken.
Kan je aandringen bij je kind om een kus te geven?
Je kind aandringen om opa, oma of die ene oom of tante een knuffel of kus te geven: vroeger deden we daar nooit zo moeilijk over. Het hoorde er gewoon bij in situaties als gedag zeggen of juist afscheid nemen.
Toch zijn we hier anders over gaan denken. Waar we het vroeger heel normaal vonden om hier op aan te dringen bij kinderen, is dit op zijn retour. Volgens experts moet je dit echt niet forceren bij kinderen. Sommige ouders vinden dat weer overdreven.
Dit is het gesprekWel of geen kus?
Steeds minder ouders kiezen er dus voor om hun kinderen een kus op te dringen. Ze laten steeds meer aan kinderen zelf over hoe zij omgaan met een begroeting of afscheid. Verstandig of overdreven?
Veel experts zijn het met elkaar eens: het is niet oké om hierop bij kinderen aan te dringen.
Door erop aan te dringen je kind een familielid een kus te laten geven, ben je zelfs bezig met een vorm van grensoverschrijdend gedrag, stelt pedagoog en puberexpert Marina van der Wal. Ze schreef het boek Vrij(be)wijs, waarin ze uitlegt waarom het belangrijk is om lichamelijke grenzen van kinderen te respecteren.
“Op het moment dat je je kinderen dwingt om iets te doen met menselijk contact, wat ze niet willen, ben je eigenlijk grensoverschrijdend bezig. Tegelijkertijd vertel je ermee: als je iets niet wil op het vlak van jouw persoonlijke integriteit, doet dat er niet toe. Daarmee bereid je kinderen voor op het incasseren van grensoverschrijdend gedrag.”
Dat wil niet zeggen dat je helemaal níks van je kinderen mag vragen, zegt Van der Wal:
“Je hebt ook wellevendheid en dat betekent dat je iemand vriendelijk begroet volgens de cultuurnormen. Bij ons is dat vaak een hand geven, of dat je ze even aankijkt. Maar daar mag het ook bij stoppen.”
De pedagoge benadrukt dat het ver kan doorwerken, als je kinderen dwingt om iets fysieks te doen dat ze niet willen.
“Als wij kinderen niet meegeven dat ze zelf hun grenzen mogen bepalen, hebben ze daar veel moeite mee als ze volwassen zijn. Daarvan zien we nu ook de prijs bij vrouwen die pas nadat er iets is gebeurd, vertellen dat ze het niet fijn vonden. Het ‘ondergaan’ kan onderdeel van je gedrag worden.”
Het is absoluut niet oké om hierop aan te dringen bij kinderen, vindt ook Heleen de Hertog, opvoedkundige en het gezicht achter de bekende opvoedmethode Howtotalk. Ze wijst erop dat gevoelens van kinderen bij alles serieus genomen moeten worden - ook hierin.
“Het is heel belangrijk om de fysieke grenzen van kinderen te respecteren. We leren ze ook dat ze niet met vreemden moeten meegaan, als we dan wel een kus bij oma forceren werkt dat verwarrend. Geef ze in plaats daarvan een keuze: 'Geef je een knuffel, luchtkus of zwaai?'"
Door kinderen te erkennen in hun gevoelens, leren ze sterk te vertrouwen op hun eigen gevoel en daar ook voor te staan, aldus De Hertog.
“Je leert door zulke geforceerde momenten niet te vertrouwen op je gevoel en dat het er mag zijn als je iets op dat moment niet wil. Dat gevoel wordt in de knop geknakt. De fysieke grens wordt niet gerespecteerd, waardoor het kan zijn dat je dat op een later moment ook loslaat. Terwijl het juist belangrijk is om dat gevoel te respecteren. In de pubertijd of het volwassen leven krijg je vroeg of laat te maken met situaties waarin iets niet goed voelt. Op zulke momenten is het belangrijk om op je eigen gevoel te vertrouwen en voor jezelf op te komen.”
Het is voor volwassenen belangrijk om geen oordeel te hebben over gevoelens van kinderen, stelt De Hertog. Ook als het soms gaat om zaken die je zelf onbenullig vindt.
“Als je een kind erkent en zijn of haar gevoelens serieus neemt, dan neem je het kind serieus en respecteer je het. Dat is zo ongekend belangrijk. Elk mens wil ten diepste erkend worden in wat hij of zij voelt. Volwassenen, maar kinderen ook.”
De dochter van columnist Hester Zitvast moest familieleden vroeger gewoon een kus of knuffel geven. Maar daar is ze op teruggekomen.
“Vroeger vond ik dat een kus geven erbij hoorde: je deed dat gewoon", vertelt Zitvast. "Dat vond ik netjes en fatsoenlijk. Ik vond het maar hysterisch, dat gedoe erover. Maar daarin heb ik echt een ontwikkeling doorgemaakt. Mijn oudste dochter moest vroeger wel een kus geven van mij, maar mijn jongste zal ik nooit meer dwingen. Ik vraag mijn kinderen nu of ze gewoon even zwaaien en gedag zeggen. Dat is genoeg, ik snap niet waarom dat lijfelijke erbij zou moeten."
Door de MeToo-beweging zijn haar ogen opengegaan, vertelt ze. "We zijn structureel onze eigen grenzen overgegaan. Ik vind het belangrijk dat mijn drie dochters leren dat als zij iets niet willen, dat niet hoeven. Vroeger moesten we op familiebijeenkomsten het hele kringetje af. Ik herinner me nog hoe mijn oom rook: naar vieze, goedkope eau de cologne. Ik ruik die man nog. Dat geeft aan dat ik het echt niet leuk vond."
Dit vindt de de communityIs het oké om bij je kinderen aan te dringen om dat ene familielid een kus te geven? We vroegen het ons WhatsApp-panel!
Wil jij ook je mening met ons delen over kwesties zoals deze? Schrijf je hier in voor het Whatsapp-panel met de boodschap 'DIT AAN'!
“Het ligt aan het kind. Als het kind sterk autistisch is, is het wreed om dat te vragen. Maar als het kind wordt opgevoed met bepaalde normen, dan moet het zich ook aan deze norm houden.”
“Mijn kinderen mogen zelf beslissen hoe ze begroeten of afscheid nemen. Maar goed voorbeeld doet volgen: over het algemeen krijgt ieder familielid een omhelzing en een kus op de wang.”
“Wij dringen er vooral op aan dat de kinderen (4 en 7 jaar) alle aanwezige volwassenen respectvol groeten. Of dat gebeurt met een vriendelijk woord, een hand of een kus laten we aan de kinderen zelf."
Het wordt wel erg ingewikkeld en ongemakkelijk als iedereen het zelf maar mag bepalen. Een handje of een kusje? Wordt het dan één kusje, of 2 of 3? Doe je eerst de linker of rechterwang? Of gaan we het op zijn Japans doen met een buiging? Dat wordt een chaos. Ik zou mijn kinderen alleen handje schudden aanleren.”
"Een zoen is gezond, warm en hartelijk. Ik zie het als belangrijke intermenselijke communicatie. Ik heb mijn kinderen dit bewust aangeleerd, op een positieve manier. Ik heb hen er telkens attent op gemaakt dat er bij het begroeten van familie gerust een zoen af mag. Ik heb ze daarbij niet geforceerd en in de pubertijd sloegen ze dit gebaar graag over. Rond de twintig jaar was een zoen weer oké."
- 'Kinderen moeten niet vaker dan twee keer per week naar opvang'
'Kinderen moeten niet vaker dan twee keer per week naar opvang'
