Valerie was verslaafd aan haar medicijnen: 'Alles werd opgelost door dat pilletje'

'Ik werd gillend gek van de zenuwpijn'

Valerie is al acht jaar in herstel van een hardnekkige drugsverslaving die begon met simpele pijnstillers. "Op mijn twintigste kreeg ik van de ene op de andere dag een hernia met heel veel pijn. Ik ging naar de huisarts, waar ik zes weken rust en pijnstillers kreeg voorgeschreven. Ik kreeg paracetamol en tramadol, een synthetisch opiaat. Al heel snel hielp dat niet genoeg. Toen kreeg ik oxycodon. Dat is een van de zwaarste opiaten."

Oxycodon wordt ook wel 'synthetische heroïne' genoemd. Valerie kan zich nog goed de eerste keer herinneren. "Ik werd gillend gek van de zenuwpijn. Toen nam ik oxycodon in vlak voor het slapengaan. Naast dat het de pijn stilde, kreeg ik een heel euforisch gevoel. Ineens werd ik heel warm en dankbaar. Alles werd opgelost door dat pilletje."

De volgende ochtend merkte Valerie al hoe verslavend oxycodon was. "Ik wilde meteen dat volgende pilletje hebben. Na een half jaar had ik steeds meer nodig, omdat ik tolerantie opbouwde." Toen ze haar zorgen hierover uitsprak, werd ze niet serieus genomen. "De huisarts wuifde het weg en zei dat verslaving maar zelden voorkwam. Toen was ik heel opgelucht. Ik was bang dat de pijnstillers van me zouden worden afgenomen."

Vier jaar lang kon Valerie probleemloos oxycodon gebruiken. Haar verslaving veranderde haar gedrag, maar ze had zelf niet door dat ze een probleem had. "Het was normaal dat ik meer medicijnen nodig had, want zo werkt het met tolerantie." Maar toen ze later meer problemen ondervond, ging ze liegen. "Iedereen zag mij als die slimme, sterke, zelfstandige vrouw. En dan moest ik toegeven dat het niet meer zo goed met me ging?"

'Toen zei iemand: waarom gebruik je geen heroïne?'

De pijnstillers beheerste het leven van Valerie. "Ik was continu bezig met wanneer kan ik gebruiken? Hoeveel kan ik gebruiken? Gaat het opvallen? Zo begon ik echt alles te plannen." Totdat ze een nieuwe huisarts kreeg. "Ze belde me boos op, omdat ik veel meer gebruikte dan was voorgeschreven. Ze zette me in één keer op een hele lage dosering. Daar werd ik zo ontzettend ziek van, dat ik niet meer wist waar ik het moest zoeken. Alles deed pijn. Later ontdekte ik dat dit afkickverschijnselen waren."

Dat was het moment dat Valerie haar medicijn bij een dealer ging halen. Maar dat was ontzettend duur, omdat het heel puur is. "Toen zei iemand: waarom gebruik je geen heroïne? Ik vond diegene helemaal gek geworden. Maar toch, dat is wat verslaving met je doet. Je denkt echt dat je het nodig hebt. Alsof je al dagen niet gegeten hebt en eten nodig hebt. Toen dacht ik: oké, dan wil ik het wel proberen."

Zo kwam Valerie in de wereld van drugs terecht. En dat was lastig. Het medicijngebruik kon ze nog verantwoorden voor zichzelf, want dat was toch voorgeschreven? Maar zodra ze met drugsgebruikers in aanraking kwam, realiseerde Valerie zich dat ze hulp moest zoeken. "Het viel niet meer aan mezelf te rechtvaardigen. Ik gebruikte harddrugs en deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Maar ik had er gewoon geen grip op. Je staat erbij en je kijkt ernaar."

• Ben jij (te) afhankelijk van medicijnen? Vijf punten waaraan je het kan herkennen

  Ben jij (te) afhankelijk van medicijnen? Vijf punten waaraan je het kan herkennen

  Je neemt vast weleens een paracetamol. Misschien ook wel andere medicijnen. Maar hoe kan je herkennen dat je (te) afhankelijk wordt van je medicijnen? Valerie de Ruiter raakte verslaafd aan oxycodon, wat twee keer sterker is dan morfine. Ze geeft vijf tips.

'Ik ben niet gek, er zijn er meer die dit hebben'

"Uiteindelijk kreeg ik hulp aangeboden via de bedrijfsarts. Die zei: als ik jou nu een drugstest zou geven, zou je daarvoor slagen? Daar durfde ik niks op te zeggen. Hij zei ook: je hoeft niet te antwoorden, maar ik kan hulp regelen als je dat wil. Toen heb ik alles ontkend, maar de volgende dag heb ik alles aan hem toegegeven."

Zo vond Valerie steun bij een zelfhulpgroep en in de verslavingszorg. Daar besefte ze dat ze niet de enige was. "Na vier jaar gebruik was ik helemaal geïsoleerd geraakt, maar daar waren allemaal lotgenoten die hetzelfde hadden meegemaakt. Daardoor besef je: ik ben niet gek, er zijn er meer die dit hebben."

Toch duurde het nog even voor Valerie clean was. "Na de derde opname was ik van de opiaten af, maar bleef ik terugvallen in alcohol en cannabis. Toen kwam ik erachter dat ik zwanger was. Dat was voor mij het moment dat de knop omging. Toen dacht ik: nu is het gewoon geen optie meer."

De dag dat Valerie ontdekte dat ze zwanger was, is ook de datum waarna ze niks meer heeft gebruikt. Twee jaar later startte ze een opleiding tot therapeut. Dat is inmiddels acht jaar geleden. "Het voelt echt geweldig dat ik nu mensen kan helpen. Als therapeut kan ik mijn ervaring inzetten. Dat geeft hoop en vertrouwen: weer die stip op de horizon. En dat is toch wel een van de belangrijkste factoren voor echte verandering."

Kijk naar Dit is de Kwestie

In Dit is de Kwestie (EO) gaat presentator Margje Fikse verder in gesprek over dit onderwerp. Bekijk Dit is de Kwestie hieronder of stream de aflevering via NPO Start.