Daniela (16) zat gedwongen in de prostitutie: 'Op school werd ik niet gemist'

*Daniela is een schuilnaam. Haar echte naam is bij de redactie bekend.

“Toen ik zestien was, was ik een heel rustig meisje. Ik had moeite met leren op school en kon nooit echt meekomen tijdens de lessen. Mijn docenten begrepen me ook niet. Daarbij had ik regelmatig gezeur met vriendinnen, dus ik zat niet lekker op mijn plek. Ik voelde me verdwaald omdat ik nergens echt bij hoorde,” vertelt Daniela, die nu achttien jaar is.

Eenzaam

Het zorg ervoor dat Daniela zich alleen voelt. “Ik had op school nooit gezelligheid om me heen. Ze vroegen er soms wel hoe het met me ging, maar die vraag was vooral op schoolprestaties gericht. Ik voelde me er niet geaccepteerd en zat liever thuis, maar daar voelde ik me ook niet helemaal op mijn plek omdat mijn ouders op dat moment meer met zichzelf bezig waren dan met mij. Dus ging ik naar buiten, om meer op mezelf te kunnen zijn.”

Gezien en gehoord

Daniela heeft steeds minder motivatie om naar school te gaan en spijbelt steeds meer. Op een dag wandelt ze door het park, waar ze een groepje jongeren, drie meiden en drie jongens, ziet staan. Ze stapt erop af en vraagt of het oké is als ze bij hen komt zitten. “En toen begonnen we gewoon te praten. Het was voor het eerst dat ik in die periode met een lach op mijn gezicht naar huis ging. Ik voelde me door hen echt gezien en gehoord.”

Daniela

"Ik voelde me door hen echt gezien en gehoord."

Elke keer ziet Daniela uit naar het weerzien met deze groep. “Momenten met hen waren als feestjes. Maar na een paar maanden merkte ik dat de sfeer onprettiger werd. Het ging vaker over drugs. Ik werd gedwongen om dingen te doen en besefte dat dit niet helemaal oké was.”

Drank en drugs

Het vriendengroepje gaat naar een feest waar drank en drugs worden gebruikt. “Op zo’n jonge leeftijd was ik daar nieuwsgierig naar. Maar toen ik merkte dat mensen dronken werden en niet meer zichzelf waren, veranderde de sfeer. Uiteindelijk vroeg de jongen die ik leuk vond of ik naar bed wilde met een vriend van hem. Voor geld.”

Daniela zegt ‘ja’, denkend aan de beloning die ze daarvoor krijgt. “Op dat moment dacht ik niet aan de consequenties. Eerst was ik geschokt, maar toen ik het woord ‘beloning’ hoorde, sprak het me toch aan. Ik was toch ook wel een soort van nieuwsgierig en dacht: het kan wel een keertje. Ik dacht namelijk dat het één keer was. Ik had niet bedacht dat het vaker moest.”

Slapen met een vreemde

Die avond slaapt Daniela met een man die ze niet kent. “Daarna voelde ik me leeg en somber. Ik had donkere gedachtes en voelde niets, maar tegelijkertijd voelde ik ook een soort woede naar mezelf. En schaamte. Waarom heb ik dat gedaan, waarom zou ik dat doen voor geld?”

De 'vriend' die in feite een loverboy is, belooft Daniela geld en een cadeau waarvan ze niet weet wat het is. “Ik dacht: op deze manier geld verdienen is snel en makkelijker dan naar de les gaan of een baantje van negen tot vijf. Toen ik geld en een tasje kreeg, voelde dat heel goed. Ze deden toen nog lief. Voor mij was dat allemaal best wel iets, want ik had nooit echt geld gehad.”

Van kwaad tot erger

Het blijft alleen niet bij die ene keer. “Het gebeurde steeds vaker en hij dwong me dit vaker te doen. Ik moest met steeds meer mensen naar bed terwijl ik dat niet wilde. Als dat gebeurde, voelde ik me een ander persoon; ik was mezelf kwijtgeraakt. Er zaten ook mannen bij die twee keer zo oud waren als ik. Ik dacht toen wel: dit wil ik helemaal niet. Het was gewoon te veel, het was erg zwaar.”

"Er zaten ook mannen bij die twee keer zo oud waren als ik."

Op een gemiddelde dag in die periode gaat Daniela niet naar school, maar is ze bij de pooier of ronselaars die bepalen hoe haar dag eruitziet. Haar ouders hebben geen idee wat er met hun dochter gebeurt. “Ik werd misbruikt voor geld door zeven of acht mannen op een dag. Het was vermoeiend en pijnlijk omdat ik het niet wilde. Het voelde de hele tijd als verkrachting. Maar omdat ik wist dat ik een beloning kreeg, ging ik erin mee en durfde ik geen ‘nee’ te zeggen.”

'Nee' zeggen is geen optie

Daniela weet dat als ze wel ‘nee’ zegt, ze in elkaar wordt geslagen, wordt bedreigd en wordt mishandeld. “Als je niet luisterde, werd je hard geslagen. Dan kwam ik thuis en keek ik naar mijn benen en zag ik grote blauwe plekken die ik met foundation besmeerde om te voorkomen dat ze gezien zouden worden. Ik voelde de pijn door mijn hele lichaam.”

Om zich heen ziet Daniela andere meiden die in dezelfde situatie zitten. “Ik zag dat zij het moeilijk hadden. Die meiden waren tussen de dertien en twintig of iets ouder. Het viel me op dat er veel minderjarige meisjes tussen zaten.”

Mensenhandelaren

Ze weet nu dat de jongens die ze eerst als vrienden beschouwde ronselaars zijn voor een pooier, als onderdeel van een groot netwerk van mensenhandelaren. “Ik heb die pooier ook ontmoet, en moest met hem naar bed terwijl ik dat niet wilde. Hij dwong me. Ik was bang voor hem. In feite had ik niets te zeggen.”

Het leidt ertoe dat Daniela twijfelt of ze er nog wel wil zijn. “Ik had een boekje waarin ik al mijn emoties opschreef. Ik wilde er ook over vertellen, maar durfde het niet. Ze zijn zo slim dat ze je dwingen om het niet te vertellen. En nog steeds durf ik het eigenlijk niet te vertellen. Ik doe het nu wel, omdat ik merk dat hoe opener je bent, hoe meer rust het je geeft, omdat anderen het dan weten. Daardoor voel je je minder alleen.”

"Ik voelde zoveel pijn, mentaal en fysiek, dat ik dacht: nu is het klaar."

Pijn

Uiteindelijk lukt het Daniela om uit de prostitutie te stappen. “Ik voelde zoveel pijn, mentaal en fysiek, dat ik dacht: nu is het klaar. De manier waarop ze mij behandelden was echt niet oké. Dus ik heb moed verzameld en ben weggerend nadat ik alle informatie die ze over mij hadden, heb verbrand. Nu hoop ik dat ik ze niet meer tegenkom.”

Mes op de keel

Ondertussen lopen de jongens die voor deze misdaad verantwoordelijk zijn nog gewoon rond. “Het idee dat zij dit nog steeds doen en ik ze tegen kan komen, vind ik verschrikkelijk. Ik durf geen aangifte te doen, want ze hebben gedreigd mijn moeder te vermoorden of mijn keel open te snijden. Ik heb echt een keer een mes tegen mijn keel gehad. Ze zorgen ervoor dat je echt niets durft te zeggen. Ik wil zo’n aangiftetraject niet door moeten gaan, dat doe ik omwille van mijn eigen veiligheid.”

Het is namelijk al eens voorgekomen dat ze een jongen in de stad tegenkwam. “Ik werd toen in een zijstraat getrokken en werd bedreigd. Hij vroeg waar ik was geweest. Toen ben ik weggelopen, want in de drukte op straat kan hij me ook niets doen.”

Flashbacks

Het is voor Daniela lastig om erover te delen. “Het is een heel heftig stuk van mijn leven. Je weet ook niet hoe mensen erop reageren. Ik ben bang dat mensen er boos om worden of me vies gaan vinden. Of dat ze me gaan haten en walging voelen. Maar ik vind het ook belangrijk om het erover te hebben, anders ga je er zelf te veel mee zitten.”

Nog altijd heeft ze last van angst en nachtmerries. “Soms krijg ik flashbacks, die gaan niet weg. Ik sta op de wachtlijst voor EMDR. In de tijd dat ik er middenin zat, heb ik het vooral gemist dat mensen echte interesse in mij toonden en me aandacht gaven. Het was ook goed geweest als er meer controle op mij was geweest. Soms was ik wekenlang niet op school, maar er was geen leraar die vroeg waar ik was. Ze waren gewend dat ik niet meer kwam. Als ze beter hadden opgelet, was dit misschien wel niet gebeurd.”

Meer weten?:Kijk Dit is de Kwestie

In Dit is de Kwestie (EO) gaat Daniela verder over dit onderwerp in gesprek. Bekijk de volledige uitzending zaterdag 20 december om 22.55 uur op NPO2.

Wil jij de aflevering liever streamen? Klik hier om de aflevering te bekijken via NPO Start.

Dit maakten we ook