Hessel begeleidt ex-ge­de­ti­neer­den: 'Iemand is meer dan wat hij heeft gedaan'

In de serie 'Kersthelden' volgen we bijzondere Nederlanders die, vaak ondanks hun eigen uitdagingen, klaarstaan voor de mensen om hen heen ook tijdens de feestdagen.

De huiskamer van Gerard is druk: overal waar je kijkt zijn kerstversieringen, maar er hangen ook veel schilderijen aan de muur. Gerard (76), ex gedetineerde, vertelt zijn verhaal rustig in zijn favoriete stoel, tot de bel gaat. Hessel staat in de deuropening. Vrijwilliger bij Gevangenenzorg Nederland. Een man die al bijna twintig jaar lang naast mensen staat die door de samenleving vaak worden vergeten.

De ontmoeting is hartelijk. De jas van Hessel wordt aangenomen en het gesprek begint meteen: ze hebben elkaar een jaar lang niet gesproken.

Vrijheid zit in kleine dingen

Sinds 2006 is Hessel vrijwilliger bij Gevangenenzorg Nederland. Hij bezoekt ex-gedetineerden, soms jarenlang. "Het meeste wat mij boeit is dat je iemand mag helpen vanuit de liefde van God. Door er te zijn en te luisteren. Ik kom niet voor mezelf."

Elke dinsdagmiddag werkt hij in het re-integratiecentrum in Leeuwarden. Daarnaast bezoekt hij gevangenissen, loopt hij binnen bij 'meet-ups' in Veenhuizen en onderhoudt hij contact met mensen die net vrij zijn. Zonder oordeel. "We worden bewust niet bijgepraat over het delict, zodat ik geen vooroordeel heb. Dat vind ik prima."

Voor Hessel draait het niet om succes. "Je hoeft niet succesvol te zijn, maar dat je je plekje weer mag innemen in de samenleving." Vrijheid zit voor hem vaak in kleine dingen. Hij vertelt over een man die na jaren detentie eindelijk onvoorwaardelijk vrijkwam. "Hij had een grote tent in de tuin. 'Weet je wat ik het mooiste vind?' zei hij. "Dat je een flap kunt opendoen en naar binnen en buiten kunt.' Dat kan niet als je gevangen zit. Dat doet iets met een mens."

Het begeleiden van ex-gedetineerden

Gerard is zo iemand die Hessel begeleidde. Een ondernemer die vast kwam te zitten, anderhalf jaar in de gevangenis verbleef en daarna zijn leven opnieuw moest opbouwen. Hessel ontmoette hem na zijn vrijlating. "Wat mij altijd is bijgebleven: ik kwam daaraan en hij stond golfsticks uit zijn auto te halen. Toen dacht ik: dit is iemand die midden in het leven staat."

Het contact groeide uit tot maandelijkse gesprekken. Niet zwaar, niet belerend. "Ik heb vooral geprobeerd om te luisteren", zegt Hessel. Gerard vat het eenvoudig samen: "We hadden een stukje vertrouwen. Het was normaal. Dat was juist zo waardevol."

Nu gaat het goed met Gerard. Een huis, werk als taxichauffeur, rust. Het dossier is gesloten. Toch stuurde Gerard onlangs weer een bericht. Niet omdat het moest, maar omdat hij mooie dingen meemaakte. "Dat hij dat wilde delen, dat raakt me", zegt Hessel. "Dan weet je: er is nog steeds een brug."

Zoon verloren aan een hersentumor

De relatie tussen de twee heren is geen één-richtingsverkeer. Hessel kan namelijk óók zijn ei kwijt bij Gerard. Want Hessel heeft het niet altijd makkelijk gehad.

Er valt een stilte tijdens het gesprek... "Onze oudste zoon is vijf jaar geleden overleden aan een hersentumor", vertelt Hessel. "Dat heeft een enorme impact. Je zoon is er niet meer. Je kunt geen gesprek meer voeren." Zijn kleindochter mist haar vader nog elke dag. Er verschijnt een traan Hessel veegt deze niet weg: "Dit hoort ook bij mens-zijn."

Juist dat verlies verdiept zijn motivatie op er voor anderen te zijn. "Je merkt hoe kwetsbaar het leven is. Dat je elkaar nodig hebt. Dat iemand meer is dan wat hij heeft gedaan." Het werk bij Gevangenenzorg krijgt daardoor extra betekenis. "Een gevangene is meer dan een delict. Het is een mens."

'Christus kwam niet voor perfecte mensen'

Met kerst wordt dat besef sterker: "Christus kwam niet voor perfecte mensen", zegt Hessel. "Maar voor mensen in nood." Dat is ook hoe hij probeert te leven. Niet iemand die alles oplost, maar iemand die blijft. Juist als het moeilijk wordt.

Meer weten?

Kijk op onze Instagram!

In de serie 'Kersthelden' volgen we bijzondere Nederlanders die, vaak ondanks hun eigen uitdagingen, klaarstaan voor de mensen om hen heen ook tijdens de feestdagen.

Dit maakten we ook

• Rob (59) kreeg een herseninfarct, maar helpt nu anderen: 'Je lijf is er nog, maar je geest is anders'

  Rob (59) kreeg een herseninfarct, maar helpt nu anderen: 'Je lijf is er nog, maar je geest is anders'

• John (65) kookt voor mensen in een hospice: 'Als je niet tegen de dood kunt, moet je hier niet zijn'

  John (65) kookt voor mensen in een hospice: 'Als je niet tegen de dood kunt, moet je hier niet zijn'