Petrineke heeft een medisch gezinshuis met acht kinderen: 'Kinderen horen niet in instellingen op te groeien'

“Na zeven jaar pleeggezin zijn kwam de vraag of we een kindje wilden opnemen dat naast opvang ook medische zorg nodig had. Het ging om een meisje dat al anderhalf jaar lang in het ziekenhuis lag. Ze had blijvend medische zorg nodig en kon niet terug naar huis. Haar ouders waren vaak afwezig vanwege persoonlijke problemen. En dit meisje had thuis specialistische zorg nodig om te kunnen overleven. We kregen het op ons hart om de stap te maken naar gezinshuiszorg en om dit meisje een fijne plek in ons midden te kunnen bieden.”

Hoe het allemaal begon

“Ik ben opgegroeid met negen broers en zussen, en als het aan mijn ouders had gelegen waren er naast tien biologische kinderen ook nog pleegkinderen bijgekomen.” Alhoewel Petrineke goed terugkijkt op de situatie waarin ze opgroeide, weet ze al jong dat ze dat later niet voor zichzelf wil. “Ik dacht: met zoveel kinderen moet je jezelf zó wegcijferen, zo ver wilde ik niet gaan.”

Maar hoe verklaart ze dan haar huidige situatie? Op dit moment zorgen Petrineke en haar man Benny namelijk voor acht kinderen, waarvan drie biologische zonen en vijf pleegkinderen. Van die vijf hebben er ook nog eens twee kindjes een medische indicatie, waardoor ze ieder moment van de dag zorg nodig hebben.

Praktische aanpassingen

“Ik wist denk ik altijd al dat ik graag pleegkinderen in huis zou willen. Maar eerst kregen mijn man en ik drie eigen zonen. De gedachte aan pleegkinderen schoof ik voor me uit, omdat er praktische bezwaren waren. Dan zouden we een grotere auto nodig hebben, en dan moest ik ook minder gaan werken, terwijl ik mijn werk in de zorg heel leuk vond.”

Tot op een dag alles in een ander licht komt te staan. Als een neefje van Petrineke onverwacht uit huis moet, openen Petrineke en Benny zonder twijfel hun deuren voor hem. “Toen bleken alle praktische aanpassingen eigenlijk geen punt. We wisselden de auto in voor een grotere. Toen ons neefje weer terugging naar mijn zus, besloten we ons aan te melden voor pleegzorg. We wisten dat we er klaar voor waren en dat we dit konden dragen samen met onze kinderen.”

Delen van overvloed

De drijfveer voor Petrineke is altijd geweest dat ze van haar eigen overvloed wil delen. “We zijn zo rijk gezegend met alles wat we hebben. Waar je wiegje staat heeft zoveel invloed op de rest van je leven. En mijn wiegje stond op een rijke, liefdevolle plek.”

Het gezin krijgt eerst één pleegkind in huis, maar al snel zorgen ze voor drie pleegkinderen omdat de nood voor pleegzorg zo groot is. Als de vraag van het ziekenhuis komt over de zorg voor het meisje van bijna anderhalf jaar, worden ze een gezinshuis.

Gezinshuis

Het leidt ertoe dat het gezin een traject ingaat – nu drie jaar geleden – met organisatie Zorgmuiters om een medisch gezinshuis te starten. Zo is dit meisje vanuit het ziekenhuis bij Petrineke en Benny komen wonen. “Het hebben van een gezinshuis past echt bij ons. Ik hou van reuring en vind het leven snel te stabiel of te saai. Als je je eigen gezin hebt, dan draai je bij wijze van spreken je eigen toko, maar ik hou juist ook van het contact met andere netwerken rondom een kind, zoals jeugdzorg, jeugdbeschermers, hulpverleners en de biologische familie. We houden ook rekening met ieders culturele achtergrond. Dat stuk van de zorg spreekt me juist ook aan.”

Petrineke

"We moeten regelmatig met een van de kinderen naar het ziekenhuis."

In het gezinshuis kan Petrineke als verpleegkundige thuiswerken. “Mijn ervaring in de ouderen-, palliatieve- en gehandicapten- en spoedzorg komt goed van pas. In ons gezinshuis zorgen we voor kinderen die in hun eigen netwerk niet veilig op kunnen groeien, maar die door hun medische indicatie ‘te ingewikkeld’ zijn voor pleegzorg. We moeten regelmatig met een van de kinderen naar het ziekenhuis. Het voelt goed dat we met een team van medische specialisten thuis en in het ziekenhuis de beste zorg kunnen bieden.”

Instellingen

Als gezinshuizen niet bestonden, zouden deze kinderen in instellingen opgroeien. “Van dichtbij heb ik gezien hoe het er daaraan toegaat; dan hebben kinderen geen vaste zorgmedewerkers waardoor hechtingsrelaties moeilijker ontstaan, terwijl dat juist van grote invloed is op het ontwikkelen van zelfvertrouwen en empathie. Elk kind heeft behoefte aan vastigheid, liefde en warmte. Ik ben er dus van overtuigd dat het voor kinderen het beste is als ze in een gezin opgroeien. Die basis hebben ze nodig.”

Gods kracht

De stap van pleeggezin naar gezinshuis is een stap die Petrineke en haar gezin met overtuiging hebben gezet, maar spannend was het wel. “Zouden we het financieel gezien wel redden? Mijn man en ik zeiden onze baan op, en we moesten op zoek naar een groter huis. Toch geloofde ik dat er voor ons gezorgd zou worden en voelde ik Gods kracht en ervaren we steun van zorgorganisatie Zorgmuiters.”

Op dit moment wonen er dus vijf vaste gezinshuiskinderen bij Petrineke. “Twee ervan hebben altijd intensieve zorg nodig. De één is meervoudig beperkt, de ander kan niet zelfstandig eten of drinken. Uiteindelijk zullen die misschien kunnen wonen met begeleiding, maar ze blijven zo lang mogelijk bij ons.”

• Janneke zorgt in gezinshuis voor uithuisgeplaatste jongeren: 'Het is moeilijk om te zien dat een kind niet altijd liefde kan ontvangen'

  Janneke zorgt in gezinshuis voor uithuisgeplaatste jongeren: 'Het is moeilijk om te zien dat een kind niet altijd liefde kan ontvangen'

Allermooiste dat er is

Het ‘runnen’ van een gezinshuis is het mooiste wat er is, vindt Petrineke. “Ik mag moeder zijn in een uniek, mooi en divers gezin en mag mijn vak gewoon thuis uitoefenen. Het is misschien ook een roeping. Ik ben ervan overtuigd dat deze kinderen met een reden op onze weg zijn geplaatst en vind het belangrijk om uit het geloof te leven dat we allemaal kinderen van God zijn, allemaal gelijkwaardig.”

Ondanks het feit dat Petrineke wekelijks afspreken langs moet bij fysiotherapeuten, verschillende scholen, artsen, biologische ouders en jeugdbeschermers, ervaart ze het niet als druk. “Mijn man en ik zijn fulltime bezig met zorgen en ons leven is rijk en vol, maar het voelt hier thuis eigenlijk gewoon ontspannen en het is meestal heel gezellig. Je moet wel flexibel kunnen zijn en niet te snel in de stress schieten”, lacht ze.

Verlangen naar meer

Als het kon, zou ze nog drie of vier kinderen in huis nemen, maar door het maximum van acht kinderen gaat dat niet. “Het is gewoon fantastisch om te zien hoe een kind tot ontwikkeling komt, gewoon door er te zijn. Ik ben geen moeder die veel zit te knutselen of de hele dag door koekjes bakt. Ik bied gewoon liefde en warmte.”

En ze krijgt er veel voor terug. “Een lachend gezicht, de knuffels, de ‘ik hou zoveel van jou’. We zijn echt één gezin, en dat voelen onze biologische zonen ook. Natuurlijk zien wij als ouders ook dat onze biologische zonen tijd en de mogelijkheid tot het doen van activiteiten hebben moeten inleveren omdat heel veel niet mogelijk is voor een kind met een beperking. Daarom zorgen we ervoor dat we maandelijks een weekend tijd hebben voor hen.”

Petrineke droomt ervan dat er meer medische gezinshuizen mogen worden opgericht. “Er zijn nog steeds heel veel extra plekken nodig. Ik hoop dat er meer mensen denken dat dit iets voor hen is.”

Meer weten?

Kijk Dit is de Kwestie

In Dit is de Kwestie (EO) gaat Petrineke verder over dit onderwerp in gesprek. Bekijk de volledige uitzending hier.

Wil jij de aflevering liever streamen? Klik hier om de aflevering te bekijken via NPO Start.

Dit maakten we ook

• Janneke zorgt in gezinshuis voor uithuisgeplaatste jongeren: 'Het is moeilijk om te zien dat een kind niet altijd liefde kan ontvangen'

  Janneke zorgt in gezinshuis voor uithuisgeplaatste jongeren: 'Het is moeilijk om te zien dat een kind niet altijd liefde kan ontvangen'

• Kinderen tussen wal en schip: wat als de situatie te complex is voor pleegzorg?

  Kinderen tussen wal en schip: wat als de situatie te complex is voor pleegzorg?

• Sietske heeft acht pleegkinderen in huis: 'Jij krijgt een kind thuis, maar er is ook een ouder die verdriet heeft'

  Sietske heeft acht pleegkinderen in huis: 'Jij krijgt een kind thuis, maar er is ook een ouder die verdriet heeft'