De wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg zijn al jarenlang een probleem. Het kan een hele tijd duren voordat je bij de psychiater terechtkunt. Zijn er ook andere oplossingen?
Wat denk jij?
Had jij al eens gehoord van Zelfregiecentrums?
Op steeds meer plaatsen in Nederland vind je zogenaamde Zelfregiecentrums, bijvoorbeeld in Zierikzee, Venlo en Panningen. Dit zijn plekken waar mensen met psychische en/of sociale uitdagingen op een laagdrempelige manier terechtkunnen voor steun, ontmoeting en activiteiten. De centrums zijn bedoeld voor iedereen die hulp nodig heeft, ook als zij geen andere zorg krijgen of willen.
Bij een Zelfregiecentrum ontmoet je mensen die zelf ook weten hoe het is om psychisch kwetsbaar te zijn. Er worden dingen georganiseerd als creatieve workshops en cursussen over herstel. Ook is het mogelijk om individuele hulp te krijgen, zodat je meer grip krijgt op problemen in je leven.
Het grootste doel van de Zelfregiecentrums is om te zorgen dat mensen zich sterker en zelfstandiger gaan voelen, zelfs zonder hulp uit de geestelijke gezondheidszorg.
Dit is hun verhaal
Deze mensen kunnen niet meer zonder
Karin Hagen kampte een tijd lang met een ernstige depressie. Toen zij eenmaal langs kon gaan bij een psychiater, bleek dat niet goed te werken.
000
scherm sluiten
000
Karin Hagen
Ex-psychiatrisch patiënt, vrijwilliger bij een Zelfregiecentrum
"Je krijgt een gesprek met een psychiater en na een kwartier zegt hij: "We gaan andere antidepressiva proberen". Ik dacht: "Daar zit ik dan". En ik voel me nog steeds shit. (...) Dan ben je heel eenzaam."
000
Ze ging op zoek naar alternatieven en kwam terecht bij een Zelfregiecentrum bij haar in de buurt. Daar kwam ze in aanraking met mensen waarin ze zich kon herkennen.
000
scherm sluiten
000
"De eerste keer dat ik bij het Zelfregiecentrum kwam, was voor de cursus 'Herstellen doe je zelf'. Dat heeft me erg geholpen. (...) Ik heb geen last meer van depressies en geniet van het leven, van dag tot dag."
000
Volgens de mensen die ze ontmoet bij het Zelfregiecentrum is Karin door de tijd heen positief veranderd. Bovendien geeft Karin iets terug aan het centrum: ze draait er als vrijwilliger bardiensten.
Ook Linda Ausma en Frieda Renssen komen regelmatig in een Zelfregiecentrum, waar zij elkaar leerden kennen. Allebei zaten ze langere tijd thuis met psychische klachten.
000
scherm sluiten
000
Linda Ausma
Deelnemer Zelfregiecentrum
"Voor mij was het de gouden stap. Ze zouden precies beginnen met een groepje om 'journals' te maken, dat zijn creatieve dagboeken. Ik heb me daarbij aangesloten en ben nooit meer weggegaan."
000
Wat maakte de stap naar het Zelfregiecentrum voor Linda zo waardevol?
000
scherm sluiten
000
"Bij een professional ben je vaak één op één. Hier vind je saamhorigheid. Ik merk dat ik net zoveel heb aan het lotgenotencontact als aan de GGZ-ondersteuner. Het breng mij denk ik meer dan professionele hulp. Ik zou niet meer zonder kunnen."
000
Haar vriendin uit het Zelfregiecentrum Frieda Renssen kan het daar alleen maar mee eens zijn.
000
scherm sluiten
000
Frieda Renssen
Deelnemer Zelfregiecentrum
"Ik kom hier al heel lang. Toen ik mijn kind verloor, wist ik niet meer waar ik het zoeken moest. Ik was alleen, lag de hele dag in bed en wilde niemand meer zien. (...) Toen ik creatief bezig ging, kon ik mijn hoofd leegmaken. En dat is eigenlijk mijn redding geweest. Het Zelfregiecentrum heeft me zoveel gebracht: dat ik geluk heb, weer blij ben met dingen en dat ik er weer op uit ga."
000
Meer weten?
Kijk Dit is de Kwestie
In Dit is de Kwestie (EO) gaat Margje Fikse verder over dit onderwerp in gesprek met experts en ervaringsdeskundigen. Bekijk de volledige uitzending hieronder.