De opkomst van de 'tradwife': is de traditionele vrouw weer het toekomstbeeld?

Ik heb lange tijd op een advocatenkantoor met een echtscheidingspraktijk gewerkt. Ik heb daar zo ongelooflijk veel ellende gezien bij scheidingen waarbij er een traditionele rolverdeling was. De vrouw stort in een enorm zwart gat en niet alleen financieel. Ook voor de man is het leven na een scheiding een drama als hij ineens twee huishoudens financieel moet zien te runnen (alimentatie). Voor je eigen zelfredzaamheid en eigenwaarde is het belangrijk dat beide partners financieel zelfstandig zijn en dat kan alleen als je beide werkt. Ik (vrouw) heb ook mijn dochter altijd geleerd dat zij financieel in staat moet zijn haar eigen broek op te houden en NOOIT zichzelf afhankelijk moet maken van een man. Als het voor een ander wel werkt prima. Ik hoop voor jullie op een lang gelukkig huwelijk, maar niet piepen als dat huwelijk onverhoopt stukloopt of je man helaas overlijdt en je er dan achter komt dat je leven vanaf dat moment financieel een ramp is.

Van jou

49

Ik ben na de geboorte van mijn 1e kind thuisgebleven . Ouderwets, vonden veel van mijn vriendinnen. Een prima idee om voor je eigen kinderen en man te zorgen, met een grote MAAR: geen recht op enige tegemoetkoming, salaris, pensioenopbouw. En dat is toch vreemd want: als ik op de kinderen van mijn buurvrouw pas en hen deels opvoed (=kinderopvang) dan krijg ik salaris - als ik op mijn eigen kinderen pas en ze opvoed, dan ben ik lui! Zolang die instelling niet verandert, kun je alleen thuisblijven als je man een goedbetaalde baan heeft!

Van jou

38

Vrouwen zijn gemaakt voor een softer life dan mannen. Als je al kijkt naar hormonen alleen en de cyclus daarvan is het heel onlogisch en zorgwekkend dat we doen alsof vrouwen moeten werken. En voor kinderen is het veel beter om thuis te zijn dan naar de opvang. En voor de vrouwen die zeggen “ ik zou dat niet kunnen /willen”. Soms zijn dingen die niet meteen heel leuk zijn wel beter, ik vind het nog al egoïstisch om te zeggen dat je t niet wil.

Van jou

32

Wij verdelen de taken en werken allebei. Ik zou doodongelukkig worden als ik fulltime thuis zou zijn en mijn man zou datzelfde hebben als hij fulltime zou moeten werken.

Van jou

30

Ik ben moeder van 3 inmiddels volwassen kinderen. Toen ze nog klein waren, werkte mijn man fulltime en ik parttime als fysiotherapeute. Blijven werken vond ik belangrijk: ik hield van mijn werk en financieel was het noodzakelijk. Ik had niet anders gewild. Het werk gaf mij voldoening, zodat ik een tevreden moeder kon zijn. We hebben een aantal jaren de rollen omgedraaid: mijn man bleef thuis ( vanwege een ongeval) en ik ging fulltime werken. Zo konden we het gezin draaiende houden en elkaar hierin ondersteunen. Helaas, en heel verdrietig, is ons interkultureel huwelijk sinds 2019 gescheiden. Omdat wij alletwee voldoende werkten, konden we het ieder voor zich financieel redden. Dit voorkwam dat we in een akelige vechtscheiding zouden komen. We hadden ieder genoeg om weer verder te kunnen. Ik vind het dan ook heel belangrijk mijn dochters te zeggen dat ze financieeel onafhankelijk blijven, op eigen benen kunnen staan , hun relatie kan immers misgaan. Ik heb groot respect voor mijn ex-man dat hij bereid was om toendertijd thuis te blijven. En mijn Ex heeft respekt voor mij dat ik financieel niet van hem afhankelijk werd. Voor de kinderen is daardoor de scheiding beter te verwerken geweest.

Van jou

27

Ik ben een voormalig vechtscheidingskind. Mijn ouders hadden eerst de anderhalfverdieners-verdeling, tot mijn moeder haar zelfstandigheid volledig opgaf. Toen ging mijn vader ervandoor en had ze financiëel geen poot om op te staan: we moesten uit ons huis, gingen door vijf rechtszaken heen, en omdat vaste contracten in haar werkveld schaars waren geworden moest mijn moeder elke dag van zes uur 's ochtends tot acht uur 's avonds werken aan haar freelance-klussen om geen opdrachtgevers te verliezen. Nu werkt ze nog, want ze had jaren geen pensioen opgebouwd. Voor haar én voor ons als kinderen waren dat vreselijke jaren vol stress en verdriet. Was mijn moeder blijven werken (en had mijn vader zijn deel van de zorg voor zijn eigen kinderen voor zijn rekening genomen), dan had ze zijn deel van de hypotheek over kunnen nemen, een stabiel negen-tot-vijf-werkritme gehad, waren al die rechtszaken om alimentatie niet nodig geweest, en had ze nu kunnen genieten van een stabiele oude dag. Wij waren dan veiliger en stabieler opgegroeid. Jong geleerd, oud gedaan: ik heb mijn partner duidelijk gemaakt dat ik onder geen enkele omstandigheden mijn financiële zelfstandigheid opgeef, dat doe ik voor mezelf én voor eventuele kinderen.

Van jou

22

Tot de geboorte van onze tweede heb ik altijd gewerkt maar sinds dien ben ik fulltime moeder. Ik vond het de eerste weken wel moeilijk maar daarna merkte ik dat ik veel rustiger was, minder gestress en keuzes tussen werk en kinderen. Veel meer energie om het huishouden te doen en veel minder tegenzin om het eten te moeten doen na een dag werken. Onze eerste hebben wij elke dag huilend naar de kinderopvang moeten brengen en dat hoeft bij de tweede gelukkig niet. Ook kan ik hem brengen en ophalen van school wat hem weer helpt als hij geen leuke dag heeft. Kortere en makkelijkere lijntjes met school en schoolkinderen, meer tijd om met vriendjes af te spreken. Meer inzicht in zijn leven door te zien hoe hij opgroeit. Dit zijn allemaal positieve dingen die ik ervaar na de verandering naar fulltime moeder. Ik zeg niet dat het makkelijk is of de enige manier. Met nu nog een derde onderweg zijn we in iedergeval heel blij met hoe dit nu kan. We beseffen dat dat een voorrecht is. Wat betreft scheiding of ziekte en financiële zaken. Scheiding is niet iets waar wij nog achter staan, wij hebben zelf een scheiding gehad van ons twee en we beseffen ons erg goed dat het veel werken is om een relatie goed te maken/houden. Toen we weer samen waren hebben we dit ook uitgesproken en zijn we getrouwd. Als er ziekte zou zijn pak ik het werk weer op en ik ga er niet van uit dat dat moeilijk zal zijn met de huidige tekorten. Ook ben ik dan niet vies van het eerste beste baantje om het zo snel mogelijk op te pakken. Onvoorziene omstandigheden heb je altijd, ook als je allebei werkt.

Van jou

18

Wij hebben altijd alles gelijk gedeeld: zorg, werk en geld. Zodoende heb ik na de scheiding van mijn eerste man en het overlijden van mijn tweede man de kinderen en mezelf prima kunnen onderhouden en laten studeren. Dat zou niet gelukt zijn als ik thuis was gebleven, ik heb tijdens mijn scheiding van dit type vrouwen ontmoet die nergens heen konden in een belabberde relatie omdat ze dan in de armoede terecht kwamen. Deze vrouwen zie ik als een stel naïeve kwezels die straks na de overgang worden ingeruild en dan de rest van hun dagen treurend in een minimale uitkering of laagbetaald baantje moeten slijten.

Van jou

17

Alles is 50-50 verdeeld. Mijn vrouw en ik werken even veel uren en we proberen de zorg en het huishouden ook helemaal te verdelen. Ik denk dat je vooral eerlijk tegen elkaar moet zijn, vóórdat je een kind krijgt, wat je verwachtingen zijn op dit vlak, zodat je daar later geen gedoe over krijgt. Sommige mensen worden gelukkig van full-time thuis zijn, sommige mensen worden gelukkig van full-time werken en sommige mensen willen het verdelen. Praat daar vooral over en wees je er heel erg bewust van, want anders merk je in de praktijk dat moeders uiteindelijk veel meer tijd kwijt zijn aan zorg dan vaders, want dat is wat we als maatschappij gewend zijn.

Van jou

15

De rol van een vader in een gezin wordt enorm overschat. Het beste kun je gewoon als vrouw alleen een gezin stichten en 32 uur werken om voldoende financiële middelen te hebben om je gezin te onderhouden. Zonder man kun je de kinderen naar eigen inzicht opvoeden. Dat voorkomt enorm veel negatieve energie.

Van jou

15

In mijn gezin met 2 dochters heb ik genoten van moeder zijn tot hun twaalfde jaar. Toen ben ik weer begonnen met werken. In de jaren dat ik thuis was en mijn man overdag een vaste baan had, heb ik cursussen gevolgd: blind typen, klusjes in huis van verven/behangen tot het repareren van elektra en timmerwerk. Wol spinnen en verven en breien van truien. Tekenen en schilderen, waar ik nu veel aan heb nu ik met pensioen ben. Ik heb de kleren van het hele gezin een tijdje zelf gemaakt, maar later vonden de dochters dat niet fijn meer. In de uitzending wordt er van uitgegaan dat "de man/echtgenoot" een vaste baan heeft van 9 tot 5. Wat als je man een eigen bedrijf heeft en waar je je ook voor in moet zetten? Op mijn werk heb ik leren omgaan met de computer, wat vandaag de dag zijn profijt heeft. Ik heb daar veel van mijn mogelijkheden geleerd, wat ik niet geleerd zou hebben als huisvrouw. Enz Enz enz...

Van jou

11

Wij zijn nu met pensioen. Ik heb destijds na de geboorte van onze kinderen voor de traditionele rol gekozen. Mijn man vond dat destijds niet verstandig. Ik wel. Het huwelijksschip voer met windkracht 7 tot 8 zogezegd uit. Je leert vanwege de omstandigheden op God te vertrouwen. En dat is het beste wat ons is overkomen. Financieel hadden we de financiën goed geregeld. Dat bleek achteraf een goed besluit. Je weet nooit van tevoren of je gaat kapseizen. En ik had voordat ik mijn man leerde kennen, een zo groot mogelijke kans voor mezelf gecreëerd dat ik financieel zelfstandig kon zijn en eventueel terug kon gaan naar een baan. Toch vind ik een lacune/leemte/hiaat in de aanvliegroute van met name gezinsvorming. Man en vrouw zijn niet gelijk, wel gelijkwaardig. Een vrouw wordt moeder en een man vader. Daardoor verander je. Ik lees nergens dat je moedergevoel heel sterk kan zijn, dit ter bescherming van je kinderen. Dat de hechting goed is met je kinderen is erg belangrijk. Ook voor jezelf als moeder. En zorgen voor je gezin is ook werk, veel werk. En daar zit naar mijn mening het hiaat. Hoezo is dat niet belangrijk? Dat is een erfenis van mijn generatie, tweede generatie oorlogsslachtoffers, waarvan de moeders van net na de oorlog veel kinderen kregen. Deze vrouwen ontvingen weinig status en de meesten werkten ‘zich een slag in de rondte’ om het gezin goed te verzorgen.

Van jou

10

Mijn vriend werkt parttime en ik werk fulltime. Nu de eerste onderweg is ga ik ook parttime werken (na de geboorte) maar stoppen met werken zal ik nooit doen. Naast het feit dat ik niet financieel afhankelijk wil worden, vind ik mijn werk ook veel te leuk. Ik ben dan wel op en top vrouw maar ik mis het huishoudelijke gen. Koken vind ik leuk maar de rest vind ik weinig aan. Ik zou doodongelukkig worden als het huishouden mijn hoofdtaak zou zijn.

Van jou

8

Gelukkig zijn wij in de tijd opgegroeid, dat we voor de gelijke rechten ( en plichten ) van man en vrouw gestreden hebben. Voordien begonnen intelligente vrouwen niet eens aan een goede opleiding, omdat er verwacht werd, dat ze na het trouwen thuis voor de kinderen zouden zorgen. En dat was zonde van de gemiste kans, om een positieve bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van onze maatschappij. En als er dan toch stoere vrouwen waren, die zich wilden inzetten voor een goede opleiding, moesten ze maar afwachten, of ze na hun opleiding aan de bak konden in een goede baan. Als dat dan niet lukte, was dat zonde van de inspanning en ook van het belastinggeld, wat in de opleiding was gaan zitten. En ja, dat heeft een maatschappij gecreëerd, waarin verwacht wordt, dat beide partners een inkomen hebben. Anders kun je veel bijkomende -vooral leuke- dingen niet doen. De mensen, die volgens de "traditionele" manier willen samenleven, moeten dat helemaal zelf weten, we leven tenslotte in een vrij land. ( nog wel ) Maar dan moet je er wel genoegen mee nemen, dat je niet zo kunt leven als mensen, die wel samen werken. Binnen onze vriendenkring kun je de mensen, die niet of weinig aan het arbeidsproces hebben bijgedragen, er in een algemeen gesprek er zo uithalen. De mensen die werken hebben over het algemeen een bredere belangstelling dan mensen, die de hele dag in hetzelfde kringetje rondlopen. Een aantal jaren geleden waren we bij een nicht van mij. We kregen het over het lezen van boeken. Wij hebben ongeveer duizend boeken in de boekenkasten staan, zij had er 1, de bijbel. Andere dingen interesseerden haar hoegenaamd niet. En dat mag ook nog gaan stemmen.

Van jou

6

Inmiddels ben ik weduwe. Maar bij ons waren de taken verdeeld. Het was misschien niet super opgeruimd maar altijd gezellig en elke week hadden we een uurtje 'werkoverleg'. We hebben met veel plezier jaren en jaren gewerkt en kinderen opgevoed. En dat is helemaal goed gelukt!

Van jou

6

Wij werken allebei. Ik ben vrouw en werk veel minder betaalde uren dan mijn man, maar ik werk weer veel meer onbetaalde uren dan mijn man. Ik werk zodat we ook leuke uitstapjes kunnen betalen. Ik vind het allemaal wel best. Want ik ben beter in het huishouden dan mijn man.

Van jou

5

De vrouw dient gewoon betaald te worden voor haar werk. Of de mannen niet voor hun onzinnig werk. Dus niet terug. Bewuster en zinniger. Het patriarchale mag er van af. Hoe belangrijk is bijv voetbal nu. Geen voetballer zonder een "moeder". Het heeft dus met name met een waardeoordeel en norm te maken. En geld verziekt de verdelingen🙏🦋

Van jou

3

Mijn vriend vertrok naar een ander meisje; zijn gewoonte om vreemd te gaan werd zo duidelijk dat hij het niet meer kon verbergen, dus vertelde hij me dat het voorbij was tussen ons. Ik huilde de hele dag op zoek naar hulp toen My me vertelde hoe Dr. Bubuza haar relatie herstelde met zijn liefdesbetovering, dus nam ik onmiddellijk contact op met Dr. Bubuza voor hulp via WhatsApp: +1 920 474 6543, hij antwoordde en vertelde me dat hij me zou helpen dus voorzag ik hem van de vereisten om de liefdesbetovering uit te spreken. Nadat hij de liefdesbetovering had uitgesproken, vertelde hij me dat mijn vriend terug zou komen en me binnen 12 tot 16 uur op zijn knieën zou smeken, dus ik wachtte geduldig en zie, 14 uur later kwam mijn vriend huilend naar me toe en smeekte me op zijn knieën om te vergeven en te accepteren hij terug. Dit was zo overweldigend, dus ik heb mezelf beloofd dat ik tegen de wereld over hem zal getuigen. Dit is als een God op aarde en ik heb geen woorden om hem te bedanken. Heb je hulp nodig om je geliefde terug te krijgen? Maak je geen zorgen meer, want Dr. Bubuza is het antwoord. Neem contact met hem op voor hulp via e-mail: bubuzaspelltemple@hotmail. com of WhatsApp: +1 920 474 6543

Van jou

1

Don’t be deceived by different testimonies online that is most likely wrong. I have made use of several LOVE SPELL CASTER options that got me disappointed at the end of the day but I must confess that Dr Adoda is genius I eventually found out here on http://dradodalovetemple.com It’s better you devise your time to find the valid professionas that can help you restore your Broken Marriage/Relationship Ex back rather than falling victim of other amateur spell caster that cannot get the job done. http://dradodalovetemple.com is the most reliable and authentic spell caster expert you can work with to bring back lost lover .my ex-lover called me after my contact with Dr Adoda and he helped me get back on my feet and I’m very grateful for that.

Van jou

0