Lizzy's moeder is verstandelijk beperkt en kreeg nog een baby: hoe gaat het nu met Luna?
10 maart 2025 · 09:07| Leestijd:6 min
Update: gisteren · 13:50
In het kort
Lizzy (23) heeft nooit een normale thuissituatie gehad: haar ouders zijn licht verstandelijk beperkt (LVB) en kunnen haar niet geven wat ze nodig heeft. Nu woont Lizzy op zichzelf, maar daarmee zijn de problemen in het gezin niet opgelost. Tot haar grote schrik raakte haar moeder in de zomer van 2024 voor de vijfde keer zwanger. In december is haar zusje Luna geboren. Wie moet er voor de pasgeboren baby zorgen? We vragen Lizzy hoe het met haar en Luna gaat.
Wat denk jij?
Ken jij in je omgeving verstandelijk beperkte ouders?
Aantal reacties: 0
Kinderen die opgroeien in gezinnen waarvan één of beide ouders een verstandelijke beperking hebben, lopen een groter risico op een onveilige thuissituatie. Zo ook voor Lizzy Rothert: er was een gebrek aan regels, structuur en hygiëne. Ook waren er veel financiële problemen en heeft ze nooit de aandacht gekregen die ze nodig had. Op haar veertiende hoorde ze dat haar moeder opnieuw zwanger was. Vanaf het moment dat haar zusje Lindsey werd geboren, heeft ze de zorg voor haar op zich genomen. Na Lindsey heeft haar moeder nog twee zoontjes gekregen.
Nu Lizzy samenwoont met haar vriend Lorenzo, is Lindsey nog steeds vaak bij haar, zodat ze haar de rust en aandacht kan geven die ze nodig heeft. Toen ze afgelopen zomer hoorde dat haar moeder voor de vijfde keer in verwachting was, schrok ze enorm. Haar grootste angst is dat het een keer echt misgaat, vertelt ze in Dit is de Kwestie (EO): "Ik ben bang dat er iets gebeurt met een van de kinderen of dat mijn moeder het emotioneel niet meer aankan."
Hoe gaat het nu met Lizzy en de pasgeboren Luna?
In december 2024 is Lizzy's moeder bevallen van Luna, haar nieuwe zusje. De bevalling is goed gegaan en de baby is gezond, maar voor Lizzy is de nieuwe situatie heel heftig. Het heeft meer impact op haar dan ze had verwacht:
"Als je naar dat babytje kijkt – heel mooi, heel klein en volledig afhankelijk van haar omgeving – dan doet dat toch wat met je. Helemaal omdat je beseft dat het mijn zusje, dat meisje, geen eerlijke start gaat krijgen."
De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.
Toestemmingen aanpassenVoor Luna's geboorte, deed Lizzy een melding bij Veilig Thuis, omdat ze zich grote zorgen maakte over het welzijn van haar (toen nog) ongeboren zusje. Het is de vijfde zwangerschap van haar moeder en met nog een baby erbij vindt ze de situatie te onveilig worden. Onverantwoord. Er moet betere hulp komen. Maar ze vindt het wel heel moeilijk om te doen: “Het is heel heftig om een melding te maken over je eigen moeder.”
Toen Luna was geboren heeft ze wederom de hulpverleners benaderd. Ze stuurt een pittige mail waarin ze smeekt om hulp:
"Er moet nu echt iets gebeuren. Dit is een noodkreet, we kunnen niet meer achterover leunen. Het is zo belangrijk voor zowel mijn ouders als mijn broertjes en zusjes dat er de juiste hulp komt."
Dat had effect: er is een gesprek ingepland. Lizzy hoopt enorm dat er wat gaat gebeuren en haar gezin de hulp krijgt die er nodig is. Meer dan dat kan ze op dit moment eigenlijk niet doen.
Een pittige tijd voor Lizzy
Na de bevalling van haar moeder heeft Lizzy een pittige tijd gehad. Gelukkig heeft ze lieve mensen om zich heen die haar helpen met de situatie. Ondertussen is ze druk met haar studie Pedagogische Wetenschappen, waarin ze zich richt op meer aandacht voor kinderen van ouders met een verstandelijke beperking. Dat doet ze onder andere door er stukken over te schrijven op LinkedIn.
Ook over de geboorte van haar zusje Luna heeft ze een stuk geschreven, een persoonlijke brief waarin ze vertelt hoe ze zich voelt:
Lizzy's brief aan haar zusje Luna
Vandaag ben je geboren. Een nieuw leven – iets wat altijd bijzonder is en voor velen een bron van vreugde. Maar terwijl ik dit schrijf voel ik geen vreugde. Jouw geboorte roept bij mij geen blijdschap op, maar eerder zorgen en ongeloof. Ik ontvang dan liever ook geen felicitaties. Het is hartverscheurend om te zien in welke omstandigheden jij een piepklein mooi meisje, volledig afhankelijk van haar omgeving terechtkomt.
De situatie waarin je nu gaat opgroeien, is zorgwekkend. Er zijn financiële problemen, de woning is vuil en slecht onderhouden, en schimmel bedekt de muren. Er ontbreekt structuur, stabiliteit en veiligheid. Jouw ouders, die een verstandelijke beperking hebben, kunnen ondanks de hulp die ze ontvangen niet adequaat en sensitief reageren op jouw behoeften en die van je broertjes en zusjes. Dat neemt echt niet weg dat je ouders hun best doen en ontzettend veel van jullie houden, maar is dat voldoende?
Ik weet hoe belangrijk een goede start is voor een kind. Het doet dan ook extra pijn te beseffen dat jij geen eerlijke start zult krijgen. Maar dit is niet alleen jouw verhaal, Luna. Het is het verhaal van zoveel kinderen die vanaf hun geboorte een achterstand hebben – een achterstand die hen vaak jarenlang blijft achtervolgen.
Het is ook het verhaal van een systeem dat te laat, onvoldoende of helemaal niet ingrijpt. Zo ook bij onze moeder. Zij wilde helemaal geen vijfde kindje en kan de zorg voor vier jonge kinderen niet dragen, maar door onwetendheid en een fout met anticonceptie ben je er toch gekomen. Dit had voorkomen kunnen worden als het systeem eerder had ingegrepen, of als hulpverleners zoals de verloskundige, huisarts of ambulante begeleiding het gesprek hadden aangegaan en betere uitleg hadden gegeven over anticonceptie. Omdat het voor hulpverleners vaak lastig is om dit gesprek te voeren, en ouders (met een beperking) soms heel graag kinderen willen, vraag ik me wel eens af hoe houdbaar het is om zo door te gaan zoals we nu doen.
Dit roept de volgende pijnlijke vraag op: Hoe kan het recht van ouders om kinderen te krijgen zwaarder wegen dan het recht van een kind om op te groeien in een gezonde en veilige situatie? Zeker in een maatschappij waarin de jeugdhulp vaak onder druk staat, met structurele tekorten en wachtlijsten, en waarbij we weten dat het opgroeien in een onveilige gezinsomgeving ernstige en langdurige gevolgen kan hebben. Het blijft een lastig ethisch dilemma, iets wat misschien nooit helemaal veranderd kan worden, maar dat er iets moet veranderen lijkt me door dit verhaal wel duidelijk.
Lieve Luna, ik hoop dat jouw verhaal een oproep kan zijn voor meer bewustzijn, betere ondersteuning en sterkere preventie. Ik hoop dat er hulp komt, zodat jouw toekomst lichter mag zijn dan het moeilijke begin waarmee je start.
Volg Lizzy en haar missie hier op LinkedIn.
Praat mee
Hoe voel je je na het lezen van dit artikel? En wil je nog iets kwijt?
Kijk Dit is de Kwestie
In Dit is de Kwestie (EO) gaat presentator Margje Fikse verder over dit onderwerp in gesprek met Lizzy en andere gasten. Bekijk de uitzending hier:
Wil jij de aflevering liever streamen? Klik hier om de aflevering na 21.00 uur te bekijken via NPO Start.
Dit maakten we ookOp je achtste al slimmer dan je ouders: kunnen verstandelijk beperkte ouders hun kinderen wel opvoeden?
Op je achtste al slimmer dan je ouders: kunnen verstandelijk beperkte ouders hun kinderen wel opvoeden?‘Als kind zorgen voor je ouders: dat is de omgekeerde wereld.’ Wat als je ouder verstandelijk beperkt is?
‘Als kind zorgen voor je ouders: dat is de omgekeerde wereld.’ Wat als je ouder verstandelijk beperkt is?Wel of geen pleegkind in huis? 'Ik haal zoveel uit een kind dat lacht'
Wel of geen pleegkind in huis? 'Ik haal zoveel uit een kind dat lacht'
