Column Tijs van den Brink: Journalisten of ac­tie­voer­ders?

Na de Volkskrant en de Cosmopolitan, was het de beurt aan NRC om te reageren op mijn column van drie weken geleden.

Ik schreef toen over EO-podcast De Koningswens. In die podcast over geslachtsteleurstelling (dat is teleurstelling over het geslacht van je kind) wordt duidelijk dat in Nederland soms zwangerschappen worden beëindigd vanwege geslachtsteleurstelling.

In mijn column spreek ik m’n verbazing uit dat de podcast niet tot meer ophef leidt: selectie op geslacht is immers niet toegestaan in Nederland. Bovendien gaan de ontwikkelingen op dit terrein nog veel verder. Uit De Koningswens blijkt dat er as we speak twee vrouwen in Nederland rondlopen, die een in Amerika ‘geproduceerd’ kind krijgen (of hebben gekregen), met een door hen geselecteerde oogkleur.

• 'Is abortus om geslacht een kwestie? Daar mag je over twisten, maar noem ons onderzoek niet nep'

  'Is abortus om geslacht een kwestie? Daar mag je over twisten, maar noem ons onderzoek niet nep'

De ophef die na de podcast uitbleef, ontstond dus wel na m’n column. Want er zijn weliswaar weken dat deze column slechter wordt gelezen, er zijn hopelijk ook weken dat-ie beter wordt gelezen…

In de Volkskrant werd me namelijk op hoge en schrille toon verweten dat ik "het abortusdebat" nieuw leven in wilde blazen – terwijl dat niet m’n punt was: ik het wilde hebben over geslachts- en andere vormen van selectie. NRC maakte het deze week nog bonter. In een commentaar over een Kamermeerderheid die onderzoek wil naar het flink gestegen abortuscijfer, werd me verweten een 'cultuuroorlog' aan te jagen "die is ingezet om het vertrouwen in de rechtstaat te ondermijnen"..

De nieuwe podcast De Koningswens (EO/NPO Radio 1) werpt het licht op de mogelijkheden die er tegenwoordig zijn om te zorgen dat een kind zo veel mogelijk naar wens van de ouders uitpakt. Ook bespreekt de podcast het taboe op ‘geslachtsteleurstelling’, de teleurstelling die ouders kunnen ervaren over het geslacht van hun kind.

Toen ik dat las, wreef ik toch even mijn ogen uit. Als je vindt dat het belangrijk is om na te denken over ontwikkelingen op het gebied van selectie op geslacht of oogkleur, ondermijn je dan het vertrouwen in de rechtstaat? (In de jaren tachtig van de vorige eeuw maakte nota bene de VPRO indringende tv-programma’s over dat soort thema’s, onder de titel Beter dan God.)

Ik snap natuurlijk heel goed dat, als je voorstander bent van abortus, dit soort discussies spannend zijn. Want het selecteren op geslacht gebeurt in ons land soms via abortus. En het zal dan vast niet helpen dat ik voor de EO werk.

Maar het thema – geslachtsselectie dus, of selectie op oogkleur – gewoon negeren, zoals Volkskrant-columniste Emma Curvers zich voornam, of zelfs doen alsof mensen zoals ik soldaten zijn in een cultuuroorlog, is het andere uiterste. Dat heeft met kwaliteitsjournalistiek niets meer te maken. Dan ben je geen journalist meer, maar actievoerder.

Tijs

• Tijs op je deurmat

  Wil je deze column iedere week op je deurmat ontvangen? Word dan lid van het EO-magazine Visie.

  Naar de website