Gloria groeide op in een onveilig en kwetsbaar gezin: 'Mijn moeder liep langs zonder me te herkennen'

Trigger warning: dit artikel bevat een passage over depressiviteit en suïcide.

"Mijn ouders hadden mij eigenlijk nooit moeten krijgen," begint Gloria het interview. "Mijn vader komt uit een verstoord nest en mijn moeder had voor mij al een psychische kwetsbaarheid. Na mijn geboorte kreeg mijn moeder een postnatale depressie. Alles kwam dus op de schouders van mijn vader terecht, en als kind was ik daarom vooral op hem gericht."

'De schulden stapelden zich op'

Op het eerste gezicht lijkt het in de eerste periode van Gloria’s leven redelijk goed te gaan. "Ik werd overladen met speelgoed. Wat ik niet wist, was dat het geld dat mijn vader als zelfstandig IT’er verdiende, ook weer meteen werd uitgegeven. Mijn moeder was afgekeurd en kon niet meer werken. De schulden stapelden zich op en ik herinner me dat we op een avond bij de kaarsjes zaten. Ik dacht voor de gezelligheid, maar we waren van de elektriciteit afgehaald."

Ondertussen wordt Gloria steeds vaker gepest op school. "Mijn ouders waren niet in staat om goed voor mij te zorgen. Ik had vieze tanden en zag er onverzorgd uit. Op mijn achtste zei mijn vader dat we gingen verhuizen, alsof het iets leuks was. Feit was dat het huis door de schulden verkocht moest worden. Ik vond het verschrikkelijk om mijn vertrouwde omgeving te verlaten."

'Mijn moeder werd suïcidaal'

Gloria besluit dat ze op haar nieuwe school niet meer gepest wil worden, en zorgt ervoor dat ze populair wordt. Dat lukt. "Ondertussen werd mijn moeder depressief door de stress die er door alle schulden was. Ze werd ook suïcidaal en deed twee keer een poging tot zelfdoding. Op school deelde ik dat mijn moeder dat had gedaan, maar iets van nazorg kreeg ik niet. Ook mijn vader wilde er niet over praten."

Gloria van Breukelen

KOPP KOV

"Ik voelde me thuis onveilig doordat mijn vader zoveel bezig was met seks."

"Mijn moeder lag altijd op de bank of in bed. Ik zei tegen haar dat ik het fijn zou vinden als ze me naar mijn schooldag kon vragen als ik thuiskwam, maar dat kon ze niet." Later krijgt Gloria’s moeder de diagnose bipolaire stoornis. Door de medicatie is haar gemoedstoestand redelijk stabiel. "Ondanks die diagnose snapte ik niets van mijn moeder. Ik wilde dat ze zou werken, dat ze een leven ging leiden. Mijn vader begon steeds meer te drinken, ook tijdens zijn werk. En hij keek openlijk veel porno. Ik voelde me onveilig doordat hij zoveel bezig was met seks."

'Ik was bang porno op de televisie aan te treffen'

Vrienden neemt Gloria liever niet mee naar huis. "Het stonk er zo intens naar shag en ik was bang porno op de televisie aan te treffen. Als ik thuis werd afgezet, zorgde ik ervoor dat ik het laatste stuk naar huis zelf liep zodat niemand ons huis zou zien. De luxaflex en gordijnen zaten altijd dicht en er zat schimmel op alle muren."

"Omdat ik niet echt werd opgevoed, keek ik het gedrag van vriendinnen af, zo leerde ik hoe het hoorde. Thuis ging ik bij het avondeten aan tafel zitten en vroeg ik of mijn ouders ook aan tafel kwamen zitten. Dat deden ze niet. Voor de visite op mijn verjaardag ruimde ik zelf het huis op, zorgde ik ervoor dat de gaten in de bank bedekt werden met kussentjes en vroeg ik aan de gasten of ze iets wilden drinken. Ik zorgde vooral voor mezelf, de zolder was mijn veilige domein."

'Ze kochten sigaretten en drank van mijn geld'

Het lukt Gloria om op haar zeventiende de Havo af te maken. "Ik startte met de studie Communicatie, maar stopte ermee omdat het niet lukte. Tijdens mijn tussenjaar begon ik met werken bij de Dirk van de Broek, en mijn ouders leenden van mij het geld dat ik daar verdiende. Zij kochten daar sigaretten en drank van. Ik herinner me dat ik achter de kassa zat in de supermarkt, en dat mijn moeder als een schim van zichzelf langs me liep zonder me te herkennen."

Als Gloria twintig is en Media Informatie en Communicatie wil gaan studeren, besluit ze dat dit alleen kan slagen als ze het huis uit gaat. "Toen ik verhuisde naar een kamer in Leiden zei mijn vader tegen me dat ik niet meer terug hoefde te komen."

'Ik wilde zo snel mogelijk loskomen van mijn ouders'

Op kamers ervaart Gloria voor het eerst iets van rust, ze zit niet meer in een overlevingsstand. "Dat was ook het moment dat alles eruit kwam en ik heel depressief werd. Mijn mentor bij de studie was de eerste van school die me écht zag en begrip had voor mijn situatie en met me meedacht hoe ik het kon regelen met de betaling van mijn studie. Ondertussen kreeg ik rekeningen en aanmaningen doorgestuurd van mijn vader. Ik wilde zo snel mogelijk gaan werken om los te komen van mijn ouders."

'Ergens blijf ik altijd de dochter die hoopt op een gewone gezinssituatie'

Gloria gaat naar een psycholoog en volgt EMDR-therapie. Het lukt haar om af te studeren. "Ik nodigde mijn ouders uit voor mijn diploma-uitreiking, want ergens blijf je altijd de dochter die hoopt op een gewone gezinssituatie. Mijn ouders kwamen wel, maar kregen knallende ruzie en werden stomdronken. Dit nooit meer, dacht ik."

'Op het laatst wees hij mij nog af'

Door de dramatische schulden, worden Gloria’s ouders weer hun huis uitgezet. Ze belanden in een tuinhuisje. "Dat hoorde ik dan van mijn moeder, met wie ik af en toe contact had. Het was schrijnend: twee mensen van boven de 50, aan de drank en aan de shag, diep in de schulden, in een tuinhuisje van andere mensen."

Gloria van Breukelen

KOPP KOV

"Het was schrijnend: twee mensen van boven de 50, aan de drank en aan de shag, diep in de schulden."

Als Gloria 24 jaar is, komt haar vader in het ziekenhuis te liggen. "Hij bleek vol met kanker te zitten. Toen hij mij zag, vroeg hij aan mij: ‘Wat doe je hier?’ Op het laatst wees hij mij nog af." Het is even stil. "Ik ben bij hem gebleven tot hij stierf."

'Ik rouw mijn hele leven om de vader die er nooit echt was'

Na het overlijden van Gloria’s vader, wordt de band met de rest van de familie hersteld. "Mijn vader had al het contact met zijn familie altijd tegengehouden, en omdat mijn moeder altijd bang was voor mijn vader, was zij daar niet tegenin gegaan." Gloria helpt haar moeder ook om in de schuldsanering te komen.

"Ruimte voor rouw was er niet echt omdat ik zoveel aan het regelen was. En eigenlijk rouw ik al mijn hele leven om de vader die er nooit echt was." Gloria vlucht in de periode na zijn sterven in het uitgaansleven en doet alles wat God verboden heeft. "Tegelijkertijd wilde ik bewijzen dat ik niet was zoals mijn ouders. Ik werkte hard, kreeg een auto van de zaak. Totdat ik niet meer kon. Ik kreeg paniekaanvallen en kon alleen nog maar in bed liggen. Dat vond ik verschrikkelijk. Ik moest stoppen met werken, kreeg een uitkering en voelde me enorm mislukt."

'Nooit zeiden mijn ouders dat ze van me hielden'

Gloria heeft twee jaar nodig om er bovenop te komen. "Op mijn 26ste kreeg ik een relatie met Awi, met wie ik afgelopen mei getrouwd ben. In het begin had ik last van bindingsangst. Tijdens mijn herstel van mijn tweede depressie zijn we samen acht maanden naar Griekenland gegaan. Ik dacht: dit gaat onze relatie maken of breken."

Het stel groeit naar elkaar toe en Gloria heeft tijd om te helen. "Ik schreef mijn boek over mijn jeugd en Awi las met me mee. Ik leerde dankzij Awi hoe het voelt om onvoorwaardelijke liefde te ontvangen. Want nooit hebben mijn ouders tegen me gezegd dat ze van me hielden."

'Ik dacht: straks word ik zoals mijn ouders'

Alhoewel Gloria altijd wel een kinderwens heeft gehad, twijfelt ze of ze wel moeder wil worden. "Ik dacht: straks word ik zoals mijn ouders, of geef ik 'verkeerde' genen door. Maar Awi had ook een grote kinderwens. Toen we er eenmaal over uit waren graag ouders te worden, was het in één keer raak. Ik was toen 31 jaar. Alsof het zieltje al klaarstond en wachtte totdat ik er klaar voor was."

Moeder zijn van hun zoon Zach vindt Gloria het mooiste dat er is. "Wel ben ik soms onzeker of ik het goed doe, omdat ik geen goed voorbeeld heb gehad. Maar mijn man doet het zo goed. En Zach is zo’n vrolijke jongen. Hij kleurt iedere dag."

'Mijn vader was nog zieker dan ik dacht'

Maar dan wordt er een paar weken geleden nieuws over Gloria’s vader met haar gedeeld dat haar wereld weer op z’n kop zet. "Ik kan nog niet vertellen wat ik te weten ben gekomen, maar kan wel zeggen dat mijn vertrouwen in de familie een flinke deuk heeft opgelopen en dat mijn vader nog zieker was dan ik dacht. Het blijft me achtervolgen."

Het sociale netwerk dat om Gloria heen staat is groot, en daar is ze dankbaar voor. "Ik heb mijn moeder niet uitgenodigd op de bruiloft afgelopen mei. Dan zou ik me alleen maar zorgen hebben gemaakt over haar, terwijl ik wilde dat dag de dag om mij en Awi zou draaien. We hadden vooral vrienden om ons heen die dag. Ik ben nog steeds blij met die keuze."

'Ik heb mijn ouders vergeven'

Gloria’s moeder is nu 66 jaar, woont zelfstandig en krijgt ambulante zorg. "Vroeger was ik boos op mijn moeder, dat ze altijd voor mijn vader koos en niet voor mij. Inmiddels zie ik in dat mijn moeder heel ziek is. Zelf ziet ze – triest genoeg – ook in dat ze een slechte moeder is. Eens in de twee maanden zie ik haar kort. Ik heb mijn ouders vergeven, ook mijn vader. Hij kon de wereld niet aan."

Momenteel werkt Gloria in Amsterdam als ervaringsdeskundige in de wijkzorg, waar ze mensen helpt met allerlei problemen, waarvan ze er vele uit haar eigen verleden herkent. "Ik hoop met mijn verhaal anderen te kunnen helpen, door te laten zien: je kan en mag andere keuzes maken dan je ouders. Je hoeft je niet te schamen. Ik zou het mooi vinden als we meer praten over onze mentale gezondheid."

'Ik miste het als kind dat iemand me echt zag'

Gloria zucht. "Mensen vragen mij soms: had je niet uit huis willen worden geplaatst? Dan zeg ik: nee, ik had gewild dat mijn ouders de juiste hulp hadden gekregen. Ik was namelijk niet ziek, maar mijn ouders en doordat zij geen hulp kregen, loop ik nu zelf bij psychologen. Wel had ik vaker een handreiking nodig, of de vraag: hoe gaat het? Ik miste het als kind dat iemand me echt zag."

Haar verleden zorgt ervoor dat Gloria ook aan de medicatie zit voor haar mentale gezondheid. "De trauma’s die ik heb, de angsten: ze horen bij me. KOPP KOV zijn, blijf je voor altijd. Nu ik dat heb geaccepteerd, ben ik veel gelukkiger. Elke dag werk ik in ieder geval hard om het anders te doen voor mijn zoon."

• 1 op de 4 is KOPP KOV-kind en leeft acht jaar korter: wat houdt het in?

  1 op de 4 is KOPP KOV-kind en leeft acht jaar korter: wat houdt het in?

In Dit is de Kwestie (EO) gaan Margje Fikse en Aefke verder over dit onderwerp in gesprek. Bekijk de volledige uitzending op 27 september om 22.55 uur op NPO2 of op NPO Start.

Wil jij de aflevering liever streamen? Klik hier om de aflevering te bekijken via NPO Start.

• 1 op de 4 is KOPP KOV-kind en leeft acht jaar korter: wat houdt het in?

  1 op de 4 is KOPP KOV-kind en leeft acht jaar korter: wat houdt het in?

• Aefke heeft een bipolaire stoornis: 'Ik kon niet accepteren dat ik het niet zelf kon oplossen'

  Aefke heeft een bipolaire stoornis: 'Ik kon niet accepteren dat ik het niet zelf kon oplossen'

• Kind van ouders met psychische problemen - hoe doorbreek je de keten?

  Kind van ouders met psychische problemen - hoe doorbreek je de keten?