Verslaafd aan seks en eten om leegte te ontvluchten: ‘Ik wil niet weten wie ik zonder mijn stoornis ben'

Verslaafd aan seks: 'Mannen behandelden mij respectloos in bed, ik vond dat ik dat verdiende'

Beeld is met AI gemaakt, omdat geïnterviewde niet herkenbaar wilde zijn

"Ik had een hele mooie roze slaapkamer. Van mijn vijfde tot mijn negende jaar kwam daar weleens iemand op bezoek. Wat zich daar precies afspeelde, heb ik in mijn onderbewustzijn opgeslagen. Heel veel psychologen, psychiaters en psychotherapeuten hebben hun best gedaan om dat naar boven te halen.

Op een bepaalde leeftijd wist ik dat er iets niet helemaal klopte en toen heb ik bij vriendinnen gepolst of zij thuis hetzelfde meemaakten. Het bleek niet normaal te zijn. Op den duur kwam ik op een leeftijd waarop ik erbij was als het gebeurde. Ik ging mij helemaal afsluiten van de situatie. Ik sloot dan mijn ogen en dacht aan – heel vreemd en ik heb geen idee waarom – hele snelle racemotoren. Die gaf ik allemaal een nummer en een kleur. Op die manier was ik er niet helemaal bij.

Ik liet als kind wel aanwijzingen achter en was op zoek naar aandacht. Op de muur achter een schilderijtje schreef ik scheldwoorden. Op een gegeven moment legde ik een hele boze brief op zijn bed, die mijn moeder vond. Maar, zoals bij meer dingen in ons gezin, werd er niet over gesproken.

Was er seks, dan was er geen ruimte voor verdriet, eenzaamheid en pijn. Het gaf directe bevrediging. Ik dacht dat liefde niet bestond, dus ik maakte het liever kapot. Als ik vlinders voelde en verliefd werd, was dat heel gevaarlijk, want ik wilde in controle blijven. Ik ging dan heel snel vreemd. Mocht hij vreemdgaan, dan was ik hem al voor geweest. Het voelde als schaken. Ik genoot ervan als mannen dominant waren en mij vernederden. Dat zorgde ervoor dat mannen mij heel respectloos behandelden in bed. Ik liet het toe en vond ook dat ik het verdiende.        

Ik was ook de hele dag met seks bezig; ik zag overal geslachtsdelen in. Het was heel vermoeiend. Ik droomde ook veel over seks. Alles wat ik in mijn droom tegenkwam ‘ging erin’, het maakte niet uit wat het was: een huis, stoel, auto, potlood, tafel of camera. Ik was nooit verzadigd en voelde me een soort vat zonder bodem. Ik wilde de leegte opvullen en hoopte dat een man mij uiteindelijk zou vervullen en helen. Maar die ik ga niet vinden, hè…”

Verslaafd aan eten: 'Ik weet niet goed wie ik ben zonder mijn eetstoornis, ik wil het misschien ook niet weten'

"Als ik lunch, kan ik op den duur bijna niet meer verder eten. Dan ga ik naar het toilet boven om te braken. Als ik de rest van de middag vrij heb, eet ik soms direct weer door. Mijn eetstoornis zorgt voor heel veel klachten. Ik heb last van enorme uitputting, hoofdpijn en uitdroging. Met het braken verstoor ik namelijk mijn waterhuishouding. Mijn tanden vallen uit en daarom heb ik nu neptanden. En ook mijn menstruatie is gestopt.

Ik heb eigenlijk geen antwoord op de vraag wie ik ben zonder eetstoornis. Het is zo’n groot onderdeel van mijn identiteit. Zonder mijn verslaving zou ik me kwetsbaar voelen. Het is een soort schuilplaats voor me: ik schuil achter bergen voedsel. Wie ik ben zonder eetstoornis weet ik dus niet en ik wil het misschien ook wel niet weten. Vraagt iemand mij: 'Wat vind jij nou leuk?', dan heb ik geen antwoord. Ik zeg dan: 'Wat jij leuk vindt, vind ik leuk.' Als ik van iemand onder de indruk ben, ga ik me helemaal naar die persoon vormen.

Ik voel me lichamelijk en geestelijk verlamd; er komt niets meer uit mijn handen. Ik ga daar niet om huilen met grote uithalen, maar zo voel ik mij vanbinnen wel. Soms ga ik plat in bed liggen en dan word ik overmeesterd door een intens onbestemd gevoel. Het voelt als een glijbaan waar ik vanaf tuimel. Ik voel me leeg, ben bang voor nog meer leegte en ondertussen val ik verder en verder en verder… Ik ben bang dat het nooit meer stopt, dat ik mijn hele leven eetbuien blijf houden en dat het mijn dood wordt."

* Namen van de geïnterviewden zijn bij de makers bekend

Kijk naar de documentaire Hoe te verdwijnen?

Hoe te verdwijnen? is de negende documentaire in de tiendelige-serie De 10 geboden (EO). In een poging om de excessen van zijn overleden vader te doorgronden, start filmmaker Marc Schmidt in de documentaire een persoonlijk zoektocht naar de leegte in ons en zichzelf. Waarom zijn we bang voor het niets? Een persoonlijke film over identiteit, verslaving, en de ondraaglijkheid van het bestaan. De documentaire zie je hier of via NPO Start.

• Plunderen we de aarde? Deze vier mensen besloten het anders te doen

  Plunderen we de aarde? Deze vier mensen besloten het anders te doen

• Wanneer mag je liegen? 'Heb geen familie meer door mijn leugen'

  Wanneer mag je liegen? 'Heb geen familie meer door mijn leugen'

• Zou jij iemand kunnen vermoorden? 'We zijn er allemaal toe in staat'

  Zou jij iemand kunnen vermoorden? 'We zijn er allemaal toe in staat'

• Ex-gokverslaafde: 'Mijn vrouw geloofde mijn leugens altijd, jammer genoeg...'

  Ex-gokverslaafde: 'Mijn vrouw geloofde mijn leugens altijd, jammer genoeg...'

• Waarom je met een migratieachtergrond sneller een burn-out krijgt: 'Wring me in allerlei bochten om mezelf te laten zien'

  Waarom je met een migratieachtergrond sneller een burn-out krijgt: 'Wring me in allerlei bochten om mezelf te laten zien'